ΤΑ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΡΑΣΑ ΚΑΙ ΤΟ 1821

   Εἰς τήν ἐφημερίδα «δημοκρατία» τῆς 24ης Μαρτίου ἐ.ἔ ὁ πολιτικός ἐπιστήμων κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας ἔγραψε τό ἀκόλουθον ἄρθρον διά τήν προσφοράν τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου εἰς τήν ἐπανάστασιν τοῦ 1821:

 «Χωρὶς τὸν Ὀρθόδοξο κλῆρο δὲν θὰ πετύχαινε ἡ μεγάλη ἐθνικὴ ἐξόρμηση τοῦ 1821. Ὁρισμένοι προπαγανδιστὲς ξεπερασμένων ἰδεολογιῶν ἀρνοῦνται τὸν ρόλο τῶν Ἐπισκόπων καὶ μιλοῦν μόνο γιὰ τὸν “κατώτερο κλῆρο”. Κάνουν λάθος καὶ ἀπὸ πλευρᾶς ὁρολογίας καὶ ἀπὸ ἱστορικῆς ἀπόψεως. Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνώτερος κλῆρος εἶναι οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ πρεσβύτεροι (ἱερεῖς) καὶ οἱ διάκονοι. Ἐνῶ στὸν κατώτερο κλῆρο ἀνή- κουν ὁ ὑποδιάκονος καὶ ὁ ἀναγνώστης, οἱ ὁποῖοι εἶναι λαϊκοί. Ὁ Γάλλος Πρόξενος Πουκεβὶλ γράφει ὅτι 100 Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι θανατώθηκαν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς Τουρκοκρατίας καὶ τοῦ Ἀγῶνος. 80 κινήματα ἔκαναν οἱ Ἕλληνες πρὶν ἀπὸ τὸ 1821 καὶ στὰ περισσότερα πρωτοστατοῦσαν Ἐπίσκοποι. Θυμίζω ὅτι ἀπὸ τὸ 1680 ἕως τὸ 1700 ἡ Ἀνατολικὴ Στερεὰ ἦταν ἐλεύθερη μετὰ ἀπὸ τὴν ἐξέγερση δύο Ἐπισκόπων, τοῦ Θηβῶν Ἱεροθέου καὶ τοῦ Σαλώνων Φιλοθέου. Τὸ 1821 βάφεται μὲ τὸ αἷμα τοῦ Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ καὶ τοῦ Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, τοῦ ἀπὸ Ἀνδριανουπόλεως. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Πάτρας Γερμανὸ ποὺ εὐλόγησε τὸ λάβαρο στὴν Ἁγία Λαύρα καὶ στὴν Πάτρα, ὁ Σαλώνων Ἠσαΐας κηρύσσει τὴν Ἐπανάσταση στὴ Φωκίδα καὶ θυσιάζεται στὴν Ἀλαμάνα. Στὴν Πάτμο ἔρχεται γιʼ αὐτὸν τὸν σκοπὸ ὁ Πάτμιος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας καὶ ὑψώνει καὶ αὐτὸς λάβαρο ἐπαναστατικό. Ἀπὸ τότε δὲν ξαναγύρισε στὸν θρόνο του. Οἱ περισσότεροι Ἐπίσκοποι τῆς Πελοποννήσου κλείσθηκαν στὴ φυλακὴ τοῦ πασᾶ τῆς Τριπολιτσᾶς ἀπὸ τὶς ἀρχὲς Μαρτίου 1821 καὶ μόνον δύο βρέθηκαν ζωντανοὶ, ὅταν μπῆκαν οἱ Ἕλληνες μετὰ ἀπὸ 6,5 μῆνες. Αὐτὴ τὴ θυσία τῶν ποιμένων ἂς μὴ τὴν λησμονοῦμε. Στὴν Κύπρο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κυπριανὸς εἶχε μυηθεῖ στὴ Φιλικὴ Ἑταιρεία. Οἱ Τοῦρκοι τὸ πληροφορήθηκαν καὶ στὶς 9 Ἰουλίου 1821 ἔγινε ἡ μεγάλη σφαγὴ στὴ Λευκωσία. Θανατώθηκε ὁ Κυπριανὸς καὶ ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Ἀρχιμανδρίτες τοῦ νησιοῦ μαζὶ μὲ τοὺς προκρίτους. Πολλοὶ ἄλλοι Ἐπίσκοποι ἔπαιξαν σημαντικὸ ρόλο στὸν Ἀγώνα ὅπως ὁ Ἕλους Ἄνθιμος, ὁ Βρεσθένης Θεοδώρητος, ὁ Ἀνδρούσης Ἰωσήφ, ὁ Ταλαντίου Νεόφυτος. Καὶ στὴ μεγαλειώδη Ἔξοδο τοῦ Μεσολογγίου ὁ Ἐπίσκοπος Ρωγῶν Ἰωσήφ, βοηθὸς τοῦ Μητροπολίτη Ἄρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ἀνατινάζοντας τὸν Ἀνεμόμυλο. Ὅσοι ἔζησαν τὴν ἐποχὴ ἐκείνη τὸ ὁμολογοῦν: Ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, ἁπλοὶ μοναχοί, ὅλοι ἔδωσαν τὸ “παρών”. Τὴν Ἐλευθερία μας τὴν ὀφείλουμε πρωτίστως στὰ Ματω- μένα Ράσα».

(Ορθόδοξος Τύπος , Αριθ Φύλλου 1969, 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013 ) 

 πηγή : http://www.orthodoxostypos.gr

(http://o-kalos-poimin.blogspot.gr/2013/03/1821_30.html)