Άγιος Παΐσιος: «Ό,τι επιτρέπει ο Θεός είναι φιλάνθρωπο»

Άγιος Παΐσιος: Έρριξες φάρμακο γιά τίς κάμπιες;

-Έρριξα, Γέροντα.

Τόσες καλόγριες ούτε μία κάμπια δέν μπορείτε νά σκοτώσετε! Στήν Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στήν Χαλκιδική τήν Αγία Ζώνη από τήν Μονή Βατοπεδίου καί η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στήν θάλασσα. Στήν Ήπειρο, θυμάμαι, ήταν σάν τό χιόνι. Κάναμε όλοι προσωπική εργασία, μέ τά σεντόνια τήν μαζεύαμε καί μετά τήν πετούσαμε. Ήταν καί η πείνα, μήν τά ρωτάς! Τί σιτάρια είχαν ξαναδώσει, αλλά είχαν σακατευθή.

Οι ακρίδες, οι πόλεμοι, η ανομβρία, οι αρρώστιες είναι μάστιγα. Όχι ότι ο Θεός θέλει νά παιδαγωγήση έτσι τόν άνθρωπο, αλλά είναι συνέπεια τής απομακρύνσεως τού ανθρώπου από τόν Θεό. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί ξεφεύγει ο άνθρωπος από τόν Θεό. Έρχεται η οργή τού Θεού, γιά νά θυμηθή ο άνθρωπος τόν Θεό καί νά ζητήση βοήθεια.. δέν είναι ότι ο Θεός τά κανονίζει έτσι καί βγάζει μία διαταγή νά έρθη κάποια συμφορά στόν άνθρωπο, αλλά ο Θεός βλέπει μέχρι πού θά φθάση η κακία τών ανθρώπων καί ότι δέν θά αλλάξουν, καί γι αυτό επιτρέπει νά συμβή μία συμφορά, γιά νά συνετισθούν. Όχι ότι τά κανόνισε έτσι ο Θεός.

Στόν Ιησού τού Ναυή54 είχε πεί ο Θεός νά μήν εξαφανίσουν μία φυλή, τούς Φιλισταίους, γιατί αυτή θά ήταν μάστιγα γιά τούς Εβραίους, όταν θά ξεχνούσαν τόν Θεό. Όταν λοιπόν οι Εβραίοι απομακρύνονταν από τόν Θεό, είχε δικαιώματα ο διάβολος καί έβαζε τά «ξαδέρφιά» του, τούς Φιλισταίους, καί ορμούσαν στούς Εβραίους. Έπαιρναν τά παιδιά τών Εβραίων καί τά χτυπούσαν πάνω στήν πέτρα, γιά νά τά σκοτώσουν. Κάποτε όμως πού οι εχθροί ήρθαν, χωρίς νά φταίνε οι Ισραηλίτες, πολέμησε γι αυτούς ο Θεός. Έρριξε χαλάζι σάν πέτρες55 καί τούς εξόντωσε, γιατί τότε οι Ισραηλίτες δικαιούνταν τήν θεία επέμβαση.

Πόσες υποσχέσεις είχε δώσει ο Θεός γιά τόν Ναό τού Σολομώντος, καί όμως πόσες φορές κάηκε, ρήμαξε. Όταν ξέφευγε ο λαός τού Ισραήλ, οι Προφήτες φώναζαν- φώναζαν, οι Ισραηλίτες τίποτε! Ανέπαυαν τόν λογισμό τους: «Αφού, όταν έκτισε ο Σολομών τόν Ναό, έδωσε τόσες ευλογίες ο Θεός καί είπε ότι από εδώ θά ευλογούνται καί θά αγιάζωνται όλοι οι άνθρωποι56, άρα θά μείνουν όλα αυτά, καί τά τείχη μας καί ο Ναός μας. Τέτοια υπόσχεση έδωσε ο Θεός»! Ο Θεός έδωσε τέτοια υπόσχεση, αλλά εφόσον καί οι Ισραηλίτες θά ζούσαν σωστά. Είχε δώσει Χάρη στόν Ναό τού Σολομώντος, αλλά, όταν οι Ισραηλίτες δέν τηρούσαν τίς εντολές, επέτρεπε καί καιγόταν ή καταστρεφόταν ο Ναός καί, όταν μετανοούσαν, πάλι τόν έχτιζαν. Όταν λ.χ. ξέφυγαν επί βασιλέως Σεδεκίου, έρχεται ο Ναβουχοδονόσορ, βάζει φωτιά στόν Ναό τού Σολομώντος, γκρεμίζει καί τά τείχη, τούς Δένει καί τούς πηγαίνει στήν Βαβυλώνα αιχμάλωτους57. Φυσικά, πήγαν καί αυτοί πού δέν έφταιγαν, αλλά αυτοί είχαν καθαρό μισθό.

Οι άλλοι πού έφταιγαν πολύ, ξόφλησαν. Όσοι έφταιγαν λίγο καί ταλαιπωρήθηκαν, είχαν καί λιγάκι μισθό. Όταν ένας γίνεται αιτία νά έρθη η οργή τού Θεού καί νά ταλαιπωρηθούν καί άλλοι πού δέν έφταιγαν, ακόμη καί μισθό νά έχουν, αυτό είναι εγκληματικό, γιατί οι άλλοι θά κληρονομούσαν τήν Ουράνια Βασιλεία χωρίς νά βασανισθούν, ενώ τώρα βασανίζονται. Πρέπει νά ξέρουμε ότι οι πιστοί πού τηρούν τίς εντολές τού Θεού δέχονται τήν Χάρη τού Θεού, καί ο Θεός πώς νά πή κανείς; είναι υποχρεωμένος νά τούς βοηθάη μέσα σ αυτά τά δύσκολα χρόνια. Στήν Αμερική είχα ακούσει πώς παρουσιάσθηκε μία νέα αρρώστια58. Πολλοί πού ζούν μία αφύσικη, αμαρτωλή ζωή, μολύνονται από αυτήν καί πεθαίνουν. Τώρα έμαθα ότι παρουσιάσθηκε καί εδώ αυτή η αρρώστια. Βλέπετε, δέν καταστρέφει ο Θεός τούς ανθρώπους, μόνοι τους εξαφανίζουν τό σόι τους καί καταστρέφονται. Δέν είναι δηλαδή ότι τούς τιμωρεί ο Θεός, αλλά τήν τιμωρία τήν δημιουργούν μόνοι τους μέ τήν αμαρτωλή ζωή τους. Καί βλέπει κανείς νά εξαφανίζωνται εκείνοι οι άνθρωποι πού δέν έχει νόημα η ζωή τους.

Γέροντα, γιατί δέν βρίσκεται τό φάρμακο τού καρκίνου; Δέν επιτρέπει ο Θεός ή οι άνθρωποι δέν επικαλούνται τήν θεία βοήθεια;

Τό κακό είναι ότι καί νά βρεθή τό φάρμακο γιά τόν καρκίνο, θά βγή άλλη αρρώστια. Ήταν η φυματίωση, βρήκαν τό φάρμακο γιά τήν φυματίωση, παρουσιάσθηκε τώρα αυτή. Καί άν βοηθήση σ αυτή, θά βγή άλλη αρρώστια. Οι ίδιοι οι άνθρωποι θά γίνουν αιτία νά παρουσιασθή κάποια άλλη μετά, καί δέν έχει τελειωμό!

Ό,τι επιτρέπει ο Θεός είναι φιλάνθρωπο

Γέροντα, γιατί επιτρέπει ο Θεός νά συμβή μία συμφορά;

Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Άλλοτε επιτρέπει ο Θεός κάτι, γιά νά βγή κάτι τό καλύτερο, καί άλλοτε επιτρέπει κάτι γιά παιδαγωγία. Άλλοι ανταμείβονται καί άλλοι εξοφλούν, δέν πάει τίποτε χαμένο. Νά ξέρετε πώς ό,τι επιτρέπει ο Θεός, ακόμη καί νά εξοντωθούν π.χ. άνθρωποι, είναι φιλάνθρωπο, γιατί ο Θεός έχει «σπλάγχνα». Ο Προφήτης Ηλίας59 πόσους έσφαξε; Τριακόσιους ιερείς τού Βάαλ. Όταν τούς είπε: «Κάντε προσευχή, θά κάνω καί εγώ, καί όποιου η φωτιά θά ανάψη από μόνη της, αυτού ο Θεός θά είναι αληθινός», άρχισαν οι ειρείς τού Βάαλ νά φωνάζουν: «Επάκουσον, ο Θεός ημών, Βάαλ, επάκουσον!». Αλλά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ο Προφήτης Ηλίας τούς λέει: «Είναι απασχολημένος ο Θεός σας καί δέν σάς ακούει! Φωνάξτε πιό δυνατά!». Εκείνοι συνέχισαν νά φωνάζουν καί νά ξεσχίζουν, όπως συνήθιζαν, τίς σάρκες τους μέ μαχαίρια, γιά νά πονάνε, καί νά φωνάζουν πιό δυνατά, γιά νά τούς ακούση ο Βάαλ. Αφού τελικά δέν κατόρθωσαν τίποτε, είπε ο Προφήτης Ηλίας: «Βρέξτε τά δικά μου ξύλα». «Τρισσεύσατε», τούς είπε. Έρριξαν νερό μία, δυό, τρείς φορές! Αφού από τό πολύ νερό είχαν γίνει μούσκεμα τά ξύλα καί έτρεχαν από γύρω τά νερά. Μόλις προσευχήθηκε ο Προφήτης Ηλίας, έπεσε φωτιά από τόν ουρανό καί κάηκε ό,τι είχαν στό θυσιαστήριο γιά νά θυσιάσουν, καί τό ίδιο τό θυσιαστήριο μαζί! Τότε είπε: «Πιάστε τούς ιερείς, γιατί παρασύρουν τόν λαό στήν ειδωλολατρία» καί τούς έσφαξε όλους.

Πολλοί λένε: «Καλά, πώς έσφαξε ο Προφήτης Ηλίας τόσους;». Ο Θεός δέν είναι βάρβαρος ούτε ο Προφήτης ήταν βάρβαρος. Οι ιερείς όμως τών ειδώλων είχαν πλανήσει όλον τόν κόσμο, αφού έφθασε ο Προφήτης Ηλίας νά πή: «Έμεινα μόνος μου!». Τόσο πολύ! Αλλά καί οι ιερείς τών ειδώλων περισσότερο υπέφεραν από τά δικά τους σφαξίματα παρά από τό μαχαίρι τού Προφήτη Ηλία πού έδωσε τέλος στό μαρτύριό τους. Ο πόνος από τά δικά τους ξεσχίσματα ήταν μεγαλύτερος. Γιατί, βλέπεις, ό,τι επιτρέπει ο Θεός είναι φιλάνθρωπο, ενώ τά σφαξίματα τά δικά τους ήταν οδυνηρά.

Γιατί, Γέροντα, στήν Παλαιά Διαθήκη η τιμωρία τού Θεού ήταν τόσο άμεση;

Στήν Παλαιά Διαθήκη εκείνη τήν γλώσσα, εκείνον τόν νόμο καταλάβαιναν.Ο ίδιος ο Θεός ήταν καί τότε, αλλά εκείνος ο νόμος ήταν γιά εκείνους τούς ανθρώπους πού δέν καταλάβαιναν αλλιώς. Μή σάς φαίνεται εκείνος ο νόμος σκληρός καί τό Ευαγγέλιο διαφορετικό. Ήταν ο νόμος πού θά ωφελούσε εκείνη τήν εποχή. Δέν ήταν ο νόμος εκείνος βάρβαρος, αλλά η γενιά εκείνη ήταν βάρβαρη. Οι σημερινοί άνθρωποι μπορεί νά κάνουν μεγαλύτερες βαρβαρότητες, αλλά τουλάχιστον μπορούν νά καταλάβουν. Τώρα ένα κανδήλι κουνιέται καί πόσο οι άνθρωποι συγκλονίζονται! Ενώ, βλέπεις, τότε πόσα έκανε ο Θεός! Έδωσε δέκα μάστιγες στόν Φαραώ, γιά νά βγάλη τούς Ισραηλίτες από τήν Αίγυπτο. Κάνει ξηρά τήν Ερυθρά θάλασσα, γιά νά περάσουν. Τούς δίνει νεφέλη τήν ημέρα, γιά νά μήν τούς καίη ο ήλιος, στήλη φωτεινή τήν νύχτα, γιά νά τούς οδηγή. Καί μετά από τόσα γεγονότα έφθασαν στό σημείο νά ζητήσουν γιά Θεό ένα χρυσό μοσχάρι60! Σήμερα οι άνθρωποι δέν θά έλεγαν ποτέ ότι ένα μοσχάρι θά τούς οδηγήση στήν Γή τής Επαγγελίας.

Τόν Θεό τόν βάζουν σήμερα στήν άκρη

Ο Καλός Θεός μάς δίνει πλούσιες τίς ευλογίες Του. Νά μή δείχνουμε αχαριστία καί Τόν παροργίζουμε, γιατί έρχεται «η οργή τού Θεού επί τούς υιούς τής απειθείας»61 μή γένοιτο. Στήν εποχή μας δέν πέρασαν οι άνθρωποι ούτε πολέμους ούτε πείνα καί λένε ότι δέν έχουν ανάγκη καί από τόν Θεό. Τά έχουν όλα καί γι αυτό δέν εκτιμούν τίποτε. Άν όμως έρθη δύσκολος καιρός, πείνα κ.λπ., καί δέν έχουν τί νά φάνε, τότε θά εκτιμήσουν καί τό ψωμί καί τήν μαρμελάδα καί όσα θά στερηθούν. Άμα δέν δοξάζουμε τόν Θεό, επιτρέπει ο Θεός νά έρθη μία δοκιμασία, γιά νά εκτιμήσουμε τά πράγματα. Ενώ, όταν τά εκτιμούμε, δέν επιτρέπει ο Θεός νά συμβή τίποτε τό κακό.

Παλιότερα πού δέν υπήρχαν αυτές οι μεγάλες ευκολίες, καί η επιστήμη δέν είχε προχωρήσει τόσο, αναγκάζονταν οι άνθρωποι σέ όλες τίς δυσκολίες νά καταφεύγουν στόν Θεό, καί ο Θεός βοηθούσε. Τώρα, επειδή η επιστήμη προχώρησε, τόν Θεό Τόν βάζουν στήν άκρη. Πάνε χωρίς Θεό σήμερα. Υπολογίζουν: «Θά κάνουμε τούτο, θά κάνουμε εκείνο». Σκέφτονται τήν πυροσβεστική, σκέφτονται τίς γεωτρήσεις, τό ένα, τό άλλο Αλλά χωρίς Θεό τί θά κάνουν οι άνθρωποι; Οργή Θεού θά φέρουν. Βλέπεις, όταν δέν βρέχη, δέν λένε: «Θά κάνουμε προσευχή», αλλά «θά κάνουμε γεωτρηση». Καί τό κακό είναι ότι μέ αυτά τά μέσα πού υπάρχουν, σιγά-σιγά όχι μόνον οι άπιστοι σκέφτονται έτσι, αλλά ακόμη καί οι πιστοί αρχίζουν νά ξεχνούν τήν δύναμη τού Θεού. Τό καλό είναι πού μάς ανέχεται ο Θεός. Αλλά τήν Πρόνοια τού θεού ούτε καν τήν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι.

Μία παρέα έλεγε: «Δέν έχουμε ανάγκη από τόν Θεό, έχουμε γεωτρήσεις». Ενώ τώρα πρέπει νά παρακαλέσουμε πιό πολύ τόν Θεό νά κάνη διπλό θαύμα, γιατί έχουν αλλοιώσει τήν φύση οι άνθρωποι μέ αυτά πού κάνουν. Παρατηρούσα τά σύννεφα, πήγαιναν αλέ-ρετούρ. Μαζεύονταν από εδώ, πήγαιναν εκεί, μία πάνω-μία κάτω. Φυσάει καί τά παίρνει ο αέρας τά σύννεφα καί αντί οι άνθρωποι νά πούν, «τώρα πρέπει νά κάνη διπλό θαύμα ο Θεός, γιά νά κρατήση τά συννεφα», λένε, «δέν έχουμε ανάγκη από τόν Θεό». Ευτυχώς πού ο Θεός δέν παίρνει τοίς μετρητοίς ό,τι λέμε, αλλιώς θά μάς έκανε

Χτυπούν σέ βάθος εκατό-εκατόν πενήντα μέτρα κάτω γιά νερό καί δέν βρίσκουν νερό. Στό Ναύπλιο χτύπησαν μέχρι εκατόν ογδόντα μέτρα κάτω καί έβγαλαν θαλασσινό νερό. Άλλοι πάλι είπαν τόν Έλενο ποταμό νά τόν πάνε στήν Αθήνα. Δέκα χρόνια θέλουν νά τόν πάνε στήν Αθήνα καί τί έξοδα! Καί πάλι θά τελειώση τό νερό. Δέν λένε ένα «ήμαρτον» οι άνθρωποι. Σέ ένα κουσοχώρι, τώρα62 μέ τήν ανομβρία, πήγε ένας πολιτικός καί τούς είπε ότι μέ ένα σύστημα θά καθαρίσουν τά νερά από τούς βόθρους, γιά νά έχουν νερό νά πίνουν. Καί τό θεώρησαν σπουδαία ιδέα! Αυτό καί μόνο σάν λογισμός δέν στέκει. Δήτε πού φθάνουν, νά πίνουν μέ συγχωρήτε τά ούρα τούς οι άνθρωποι! Νά τό κάνουν αυτό σέ μία πόλη πού έχουν ξεφύγει οι άνθρωποι, δικαιολογείται κάπως, γιατί έχουν παρασυρθή από τό κοσμικό πνεύμα. Αλλά σέ ένα κουτσοχώρι τό νά τούς βρή ένας σάν λύση νά καθαρίζουν τά ούρα τους καί νά τά πίνουν, νά τό θεωρούν σπουδαίο καί νά μή στρέφουν λίγο τό βλέμμα τους στόν Θεό, νά πούν ένα «ήμαρτον», γιά νά ρίξη ο Θεός νερό, είναι φοβερό! Καί στό Άγιον Όρος πήγαν από ένα Μοναστήρι νά φυτέψουν πεύκα, γιά νά τά εκμεταλλευθούν μετά καί νά κάνουν χαρτί! Ξεράθηκαν όλα, ήρθε η τιμωρία από τόν Θεό. Καλά, βρέ παιδί, χαρτοπετσέτες καί χαρτί υγείας θά βγάζει τό Άγιον Όρος; Καταλάβατε; Έκαναν τόν κόπο τά φύτεψαν καί όσα φύτεψαν οργή Θεού! ξεράθηκαν όλα!

Γέροντα, κατάλαβαν ότι δέν ήταν σωστό;

Άχ, πού νά καταλάβουν! Μετά έφεραν μηχανήματα από τήν Γερμανία, νά κάνουν γεώτρηση, νά βγάλουν νερό! Χάθηκε καί τό νερό πού υπήρχε. Βλέπεις, άμα φύγη η ευαισθησία η πνευματική, πού οδηγεί η εμπορική αντιμετώπιση; Γι αυτό σιγά- σιγά χάνεται από τόν Μοναχισμό αυτή η ευλάβεια. Δέν καταλαβαίνουν ότι, άν δέν βρέξη, θά χαθούν καί τά νερά πού υπάρχουν. Χρησιμοποιούν μόνον τήν λογική, καί τόν Θεό Τόν βάζουν στήν άκρη.

Αναφέρεται στήν Παλαιά Διαθήκη63 ότι σέ μία πολιορκία τής Σαμαρείας από τούς Σύριους είχε τελειώσει καί τό νερό. Έπεσε δυστυχία, ψοφούσαν τά ζώα καί έφθασαν οι μητέρες νά τρώνε τά παιδιά τους. Πάει ο Προφήτης Ελλισαιέ στόν οικονόμο τού βασιλιά Ιωράμ καί τού λέει: «Τά ζώα ψόφησαν, οι άνθρωποι πεθαίνουν από τήν πείνα, αλλά ο Θεός θά βοηθήση». Ο οικονόμος, πού τά τακτοποιούσε όλα μέ τήν λογική, τού λέει: «Πώς θά βοηθήση; Από τόν ουρανό θά στείλη ο Θεός;». Τότε ο Προφήτης τού είπε: «Αύριο ο Θεός θά στείλη βοήθεια, αλλά εσύ δέν θά τήν χαρής».

Καί πράγματι τήν επόμενη μέρα έφερε ο Θεός τέτοιο πανικό στό εχθρικό στρατόπεδο άκουγαν οι εχθροί ποδοβολητό αλόγων, θόρυβο αρμάτων, βούιζαν τά αυτιά τους καί νόμιζαν ότι ήρθαν Αιγύπτιοι γιά ενίσχυση πού τό έβαλαν στά πόδια καί άφησαν σκηνές, τρόφιμα, όπλα, ό,τι είχαν. Καί καθώς επέστρεφαν έντρομοι στήν πατρίδα τους, άφηναν στούς δρόμους τά ιμάτια καί τά πολεμοφόδιά τους. Εν τώ μεταξύ τέσσερις λεπροί Ισραηλίτες πού ήταν έξω από τήν πόλη, είπαν: «Δέν πάμε στό εχθρικό στρατόπεδο μήπως βρούμε τίποτε νά φάμε; Έτσι καί αλλιώς θά πεθάνουμε». Πλησιάζουν μία σκηνή, άδεια. Πλησιάζουν άλλη, άδεια. Πουθενά εχθροί! Παίρνουν τρόφιμα, πράγματα, ολόκληρα τσουβάλια. Ειδοποίησαν ότι οπισθοχώρησαν οι εχθροί, αλλά οι Ισραηλίτες νόμισαν ότι είναι σχέδιο. «Θα κρύφτηκαν οι εχθροί, είπαν, γιά νά ανοίξουμε τίς πύλες καί νά μπούν μέσα». Τότε ένας αξιωματικός είπε: «Πέντε ζώα μάς έμειναν. Δέν στέλνουμε στρατιώτες νά δούν τί συμβαίνει;». Πήγε κάθε στρατιώτης πρός μία κατεύθυνση καί, όταν επέστρεψαν, είπαν: «Οι εχθροί έφυγαν πανικόβλητοι καί άφησαν ό,τι είχαν». Τότε έτρεξαν όλοι οι Ισραηλίτες νά βγούν από τό κάστρο, γιά νά πάρουν τρόφιμα κ.λπ. Καί καθώς έβγαιναν, τσαλαπάτησαν τόν οικονόμο στήν είσοδο τού κάστρου, πού προσπαθούσε νά επιβάλη τήν τάξη. Έτσι, όπως είχε πεί ο Προφήτης Ελισαιέ, ο οικονόμος είδε τήν βοήθεια τού Θεού, αλλά δέν τήν χάρηκε. Βλέπετε πώς ο Θεός τά τακτοποίησε όλα;

Ο Θεός νά λυπηθή τόν κόσμο, νά ρίχνη καμμιά βροχή

Πώς τά έχει οικονομήσει ο Θεός! Λειώνουν τά χιόνια, γεμίζουν οι πηγές. Τώρα64 ούτε χιόνια ούτε βροχές. Τί θά γίνη; Τί θά πιή ο κόσμος; Ο Θεός νά λυπηθή τόν κόσμο, νά μάς ευχπλαχνισθή, νά ρίχνη καμμιά βροχή, γιατί, άν συνεχίσουν οι ανομβρίες, σιγά-σιγά θά ξεραθούν καί τά φύλλα τών Δένδρων καί δέν θά βλέπουμε όχι μόνον πράσινη ελιά αλλά ούτε φύλλο πράσινο. Ό,τι κι άν σπείρη ο άνθρωπος, άν ο Θεός δέν ρίξη από πάνω τόν αγιασμό, τήν βροχή, τίποτε δέν γίνεται. Η βροχή είναι αγιασμός.

Ο καημένος ο κόσμος, έτσι όπως έμαθε μέ πολλά νερά, τί θά κάνη μέ τήν έλλειψη τού νερού; Εκτός πού από τήν αμαρτία δέν ρίχνει νερό ο Θεός, αλλά καί τόσο νερό πού ξοδεύουν οι άνθρωποι, πώς νά φθάση; Σκέφτομαι στίς πόλεις τί θά γίνει! Μόνο γιά τό καζανάκι θέλουν έναν τενεκέ νερό. Θά γεμίσουν μικρόβια, μετά χολέρα. Θά πεθαίνουν καί θά τούς αφήνουν άταφούς τους νεκρούς καί θά ρίχνουν σκόνη γιά απολύμανση. Ευτυχώς ο Καλός Θεός ακόμη οικονομάει λίγο τόν κόσμο.

Ζούμε σέ χρόνια Αποκαλύψεως. Η ξηρασία πού περνούμε τόσα χρόνια, η ανομβρία, τί είναι; είχε παρουσιασθή ποτέ τέτοια ανομβρία; Νά, καί εδώ στήν Χαλκιδική ξεράθηκε ένα ποτάμι, ψόφησαν τά ψάρια, βρωμούσε ο τόπος. Στήν Θεσσαλονίκη έχουν πρόβλημα. Τό νερό τής λίμνης τού Μαραθώνα έχει κατεβή πολύ καί φαίνονται νησάκια-νησάκια. Η στάθμη τού Πηνειού κατέβηκε. Ο Έβρος είχε λίγο νερό καί οι Βούλγαροι τό έφραξαν καί έχει στερέψει. Άν γίνει κάτι, τά τάνκς περνούν. Καί στήν Κύπρο, άν δέν βρέξη φέτος, θά έχουν μεγάλο πρόβλημα νερού. Μόνον αυτά; Τόσα άλλα! Τά Δένδρα, άλλα καίγονται, άλλα χαλάνε. Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν καί πεθαίνουν. Όταν ο κόσμος δέν μετανοή, τί βροχή νά ρίξη ο Θεός; Άν έχη κανείς εμπιστοσύνη στόν Θεό, ξέρετε τί γίνεται; Μικρό πράγμα είναι νά έχη κανείς σύμμαχο τόν Θεό; Γιά τόν Θεό δέν υπάρχει ούτε δύσκολο θέμα ούτε δύσκολη λύση. Όλα είναι απλά γιά τόν Θεό. Δέν χρησιμοποιεί μεγαλύτερη δύναμη γιά τά υπερφυσικά καί μικρότερη γιά τά φυσικά αλλά τήν ίδια δύναμη γιά όλα. Τό κυριώτερο είναι ο άνθρωπος νά γαντζωθή στόν Θεό. Εσείς κάνετε προσευχή γιά νά βρέξη ή δέν σάς απασχολεί τό θέμα; Τώρα είναι εποχή νά οργώση ο κόσμος, γιά νά σπείρη. Έπρεπε ήδη νά είναι σπαρμένα τά χωράφια, καί ακόμη δέν μπορούν νά τά οργώσουν. Είναι μία δοκιμασία από τόν Θεό αυτή η ανομβρία. Τό έργο τού μοναχού αυτό είναι, νά κάνη προσευχή σέ τέτοιες περιπτώσεις. Πάντως από σάς έχω ένα παράπονο. Τήν άλλη φορά, άνω ο κόσμος θέριζε τά σιτάρια γιά σανό, επειδή δέν έβρεξε, εσείς ούτε καν τό κάνατε θέμα προσευχής. Γιατί; Επειδή εσείς ποτίζατε μέ τό λάστιχο; Λοιπόν, αυτή θά είναι τελευταία φορά, άλλη φορά θά πρέπη νά πονάτε γιά τόν κόσμο. Θά μαθαίνετε καί θά κάνετε προσευχή. Νά γράφετε καί σ εμένα. Θά δώσετε εξετάσεις. Άν περάσετε, δηλαδή άν βρέξη, θά σάς κάνω συνέταιρους στήν προσευχή καί ό,τι θά παίρνουμε από τήν θεία Πρόνοια θά τό μοιράζουμε

Όταν κάνω προσευχή γιά βροχή καί βλέπω έστω καί ένα σύννεφο στόν ουρανό (ακόμη καί νά μή ρίξη βροχή), δοξάζω τόν Θεό πού παρουσίασε έστω καί ένα σύννεφο, καί μέ πειράζει η συνείδηση πού υπάρχουν μέσα μου πολλά πνευματικά σύννεφα, τά οποία διώχνουν τά σύννεφα τού Θεού. Άν ταπεινά ζητούμε τό έλεος τού Θεού, ο Θεός θά βοηθήση. Η προσευχή τού ταπεινού μαζεύει σύννεφα, όταν είναι ανομβρία. Καί πάντα νά ευχώμαστε η βροχή πού θά ρίξη ο Θεός νά έχη καί πνευματική ενέργεια, νά σβήνη τήν πνευματική πυρκαγιά πού έβαλε ο κακός διάβολος στόν κόσμο καί καίει ψυχές.

Χάρηκα μερικούς πού άκουσα νά λένε: «Δέν είμαστε άξιοι, αλλά ο Θεός πάλι μάς λυπήθηκε, έρριξε καί λίγη βροχή καί λίγα χιόνια». Άν έχουμε τέτοιους ταπεινούς λογισμούς, ο Θεός θά στείλη περισσότερα. Τουλάχιστον η αναγνώριση είναι μετάνοια. Ευτυχώς πού υπάρχει λίγο προζύμι. Νά παρακαλάτε νά στρίψη λίγο μέ τό κατσαβιδάκι ο Θεός τό μυαλό τών ανθρώπων. Βλέπω μία καλή διάθεση σέ μερικούς μεγάλους. Καταλαβαίνουν πού πάμε.

Ο Θεός νά δίνη μετάνοια

Ώ, άν καταλαβαίναμε τήν μακροθυμία τού Θεού! Εκατό χρόνια χρειάσθηκαν γιά νά γίνη η Κιβωτός τού Νώε65. Μήπως ο Θεός δέν μπορούσε νά κάνη γρήγορα μία Κιβωτό; Αλλά άφησε τόν Νώε νά παιδεύεται εκατό χρόνια, γιά νά καταλάβουν καί οι άλλοι καί νά μετανοήσουν. Εκείνος έλεγε: «Δέστε, θά γίνη κατακλυσμός! Μετανοήστε!». Εκείνοι τόν κορόιδευαν. «Κλουβιά, έλεγαν, φτιάχνει» καί είχαν τόν χαβά τους. Καί τώρα, σέ δύο λεπτά μπορεί ο Θεός όλον τόν κόσμο νά τόν συγκλονίση καί νά τόν κάνη νά αλλάξη, νά γίνουν όλοι πιστοί, σούπερ πιστοί! Πώς; Άν γυρίση τό κουμπί στόν σεισμό σιγά-σιγά από τά 5 στά 6 ρίχτερ στά 7 Στά 8, οι πολυκατοικίες θά πάνε σάν τούς μεθυσμένους, θά αρχίση η μία νά χτυπά τήν άλλη. Στά 10 όλοι θά πούν: «Ήμαρτον! Σέ παρακαλούμε, σώσε μας». Μπορεί καί όλοι νά πούν: «Καλόγεροι θά γίνουμε!». Μόλις όμως τελειώση ο σεισμός, ενώ ακόμη θά κουνιούνται λίγο, λαλά δέν θά πέφτουν, πάλι στά μπουζούκια θά τρέξουν. Γιατί η επιστροφή τούς αυτή δέν θά έχη πραγματική μετάνοια, αλλά απλώς θά πούν έτσι, γιά νά γλυτώσουν τό κακό.

Γέροντα, όταν συμβαίνη λ.χ. μία θεομηνία καί είναι οργή Θεού, άν προσευχηθούν οι δίκαιοι, δέν εισακούονται;

Ξέρεις τί γίνεται; Δέν είναι ότι έχει μετάνοια ο κόσμος, όποτε εισακούονται από τόν Θεό οι δίκαιοι. Άλλο είναι όταν παροργίζουμε τόν Θεό καί τό αναγνωρίζουμε, τότε λυπάται ο Θεός καί μάς βοηθάει. Αλλά, όταν δέν αναγνωρίζη κανείς ότι παροργίζει τόν Θεό καί συνεχίζη τό τυπικό του, τότε πώς νά ακούση ο Θεός τίς προσευχές τών δικαίων; Σφάλλει ο άνθρωπος; Πρέπει νά καταλάβη ότι σφάλλει, γιά νά τόν συγχωρήση ο Θεός. Μετά, βλέπετε, οι πνευματικοί άνθρωποι, άν κάνουν κάποιο σφάλμα, δέν έχουν ελαφρυντικά. «Υπέρ τών ημετέρων αμαρτημάτων καί τών τού λαού αγνοημάτων», λέει μία ευχή66. Γιά τόν καημένο τόν κόσμο τά σφάλματα είναι «αγνοήματα», ενώ γιά τούς πνευματικούς ανθρώπους είναι «αμαρτήματα». Γι αυτό, άν γίνη κάποιο σφάλμα από πνευματικούς ανθρώπους, είναι βαρύ. Οι κοσμικοί έχουν ελαφρυντικά. Φέτος67 τόν Δεκαπενταύγουστο πού επίασε φωτιά στό Άγιον Όρος, ήταν κάτι φοβερό! Έφθασαν όλοι οι ειδικοί, αλλά κανείς δέν μπορούσε νά κάνη τίποτε. Όλοι παρακολουθούσαν τήν φωτιά. Καί μερικοί έλεγαν: «Γιατί η Παναγία δέν τήν σβήνει;». Φθάνουμε σέ σημείο νά βλασφημούμε τό όνομα τού Θεού. Μετά από έξι ημέρες επίασε πάλι φωτιά σέ άλλο σημείο, αλλά επίασε βροχή καί τήν έσβησε αμέσως. Δέν καταλαβαίνουν, πώς αυτή η φωτιά έσβησε καί η άλλη δέν έσβηνε;

Ορισμένοι, χωρίς νά γνωρίζουν τούς πνευματικούς νόμους πού λειτουργούν, προσεύχονται μέ πόνο, αλλά δέν εισακούονται, γιατί είναι πιά οργή Θεού. Ορισμένοι πάλι δέν προσεύχονται, δέν κάνουν ούτε ένα κομποσχοίνι, γιατί συμφωνούν μέ τήν δικαία οργή τού Θεού, πού σκοπό έχει νά συνετίση τούς ανθρώπους. Ο Θεός νά φωτίση περισσότερο εμάς τούς μοναχούς, γιατί οι περισσότεροι είμαστε μωρές παρθένες καί τά λυχνάρια μάς έχουν νερό μέ λίγο λάδι στό φιτίλι. Οι κοσμικοί περιμένουν από εμάς νά τούς φωτίσουμε τόν δρόμο, γιά νά μή σκοντάφτουν!

Νά παρακαλούμε νά δίνη ο Θεός μετάνοια στόν κόσμο, γιά νά αποφύγουμε τήν δικαία οργή τού Θεού. Η μέλλουσα οργή τού Θεού δέν μπορεί ν αντιμετωπισθή διαφορετικά παρά μόνο μέ μετάνοια καί τήρηση τών εντολών Του.