Προσέχετε δὲ
ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἵτινες
ἔρχονται πρὸς ὑμᾶς ἐν
ἐνδύμασι προβάτων, ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες.
Προσέχετε δε, να μη παρασυρθήτε εις την πλάνην από τους
κακούς διδασκάλους και ψευδοπροφήτας, οι οποίοι έρχονται εις σας με το
εξωτερικόν ένδυμα της αθωότητος και πραότητος του προβάτου, ενώ από μέσα είναι
άγριοι και άρπαγες σαν λύκοι.
ἀπὸ τῶν
καρπῶν αὐτῶν
ἐπιγνώσεσθε αὐτούς. μήτι συλλέγουσιν ἀπὸ
ἀκανθῶν σταφυλὴν ἢ ἀπὸ
τριβόλων σῦκα;
Από τους καρπούς των, δηλαδή από τα έργα των, θα τους γνωρίσετε
καλά. Μηπως τρυγούν ποτέ από τα αγκάθια σταφύλια η από τα τριβόλια σύκα;
οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς
ποιεῖ, τὸ δὲ
σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ.
Ετσι και κάθε δένδρον αγαθόν και ήμερον κάμνει καλούς
καρπούς, ενώ το σάπιο και βλαμμένο δένδρο κάνει καρπούς επιβλαβείς.
οὐ δύναται
δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς
πονηροὺς ποιεῖν, οὐδὲ δένδρον σαπρὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖν.
Δεν είναι δε δυνατόν ποτέ δένδρον ήμερον να βγάλη επιβλαβείς
καρπούς ούτε σάπιο δένδρο να βγάλη καλούς. (Ο αγαθός δηλαδή άνθρωπος εναρέτους
πάντοτε πράξεις θα παρουσιάζη, ο δε πονηρός και υποκριτής, εφ' όσον μένει εις
την πονηρίαν του, θα κάμνη έργα κακά).
πᾶν
δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν
καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται.
Καθε όμως δένδρον, που δεν κάμνει καλόν καρπόν, κόπτεται και
ρίπτεται εις την φωτιάν.
ἄραγε ἀπὸ
τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε
αὐτούς.
Λοιπόν, δεν είναι δύσκολον να διακρίνετε τους ψευδοπροφήτας
και υποκριτάς, διότι θα τους γνωρίσετε πολύ καλά από τα έργα των.
Οὐ πᾶς ὁ
λέγων μοι Κύριε Κύριε, εἰσελεύσεται
εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ᾿ ὁ
ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Πρέπει δε να ξέρετε, ότι εις την βασιλείαν των ουρανών δεν
θα εισέλθη καθένας, που απλώς με επικαλείται και με προσφωνεί, Κυριε, Κυριε,
αλλά εκείνος που εφαρμόζει το θέλημα του ουρανίου Πατρός μου.
πολλοὶ ἐροῦσί
μοι ἐν ἐκείνῃ
τῇ ἡμέρᾳ·
Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ
ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ
σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι
δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;
Κατά την μεγάλην και επίσημον εκείνην ημέραν της κρίσεως
πολλοί θα μου είπουν· Κυριε, Κυριε, με την πίστιν στο όνομά σου δεν
επροφητεύσαμεν και με την δύναμιν του ονόματός σου δεν εδιώξαμεν δαιμόνια και
χάρις στο όνομά σου, που επεκαλεσθήκαμεν, δεν εκάμαμεν θαύματα πολλά και
μεγάλα;
καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε
ἔγνων ὑμᾶς·
ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ
ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.
Και τότε εγώ θα βροντοφωνήσω εις αυτούς ενώπιον όλων, ότι
ποτέ δεν σας ανεγνώρισα ως ιδικούς μου· φύγετε από εμπρός μου σεις, που
εργάζεσθε την ανομίαν και εχρησιμοποιήσατε τα χαρίσματά μου δια την ιδικήν σας
επίδειξιν και ωφέλειαν.
Πᾶς οὖν ὅστις
ἀκούει μου τοὺς λόγους τούτους καὶ ποιεῖ
αὐτούς, ὁμοιώσω αὐτὸν ἀνδρὶ
φρονίμῳ, ὅστις ᾠκοδόμησε
τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
πέτραν·
Ιδικός μου θα είναι κάθε ένας, ο οποίος ακούει με προσοχήν
αυτούς τους λόγους μου και τους εφαρμόζει εις την ζωήν του, και τον οποίον εγώ
παρομοιάζω με άνδρα συνέτον και φρόνιμον, που έκτισε το σπίτι του επάνω εις την
πέτραν (εις θεμέλιον στερεόν και ασάλευτον δηλαδή θεμέλιον της διδασκαλίας
μου)·
καὶ κατέβη
ἡ βροχὴ καὶ
ἦλθον οἱ ποταμοὶ
καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέπεσον τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ
οὐκ ἔπεσε· τεθεμελίωτο γὰρ ἐπὶ τὴν
πέτραν.
και έπεσεν η βροχή και ξεχύθηκαν τα ποτάμια της νεροποντής
και εφύσησαν οι ισχυροί άνεμοι και έπεσαν με ορμήν όλα επάνω στο σπίτι αυτό,
και αυτό δεν εκρημνίσθη, διότι ήτο στερεά θεμελιωμένον επάνω εις την πέτραν της
αληθινής και ζωντανής πίστεως.
καὶ πᾶς ὁ
ἀκούων μου τοὺς λόγους τούτους καὶ μὴ
ποιῶν αὐτοὺς
ὁμοιωθήσεται ἀνδρὶ
μωρῷ, ὅστις ᾠκοδόμησε
τὴν οἰκίαν αὐτοῦ ἐπὶ τὴν
ἄμμον·
Και καθένας που ακούει αυτούς τους λόγους μου και δεν τους
εφαρμόζει, θα είναι όμοιος με μωρόν άνθρωπον, ο οποίος έκτισε το σπίτι του εις
την άμμον·
καὶ κατέβη
ἡ βροχὴ καὶ
ἦλθον οἱ ποταμοὶ
καὶ ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι καὶ προσέκοψαν τῇ οἰκίᾳ ἐκείνῃ, καὶ
ἔπεσε, καὶ ἦν
ἡ πτῶσις αὐτῆς μεγάλη.
και έπεσε η βροχή και ήρθαν τα ποτάμια και εφύσησαν ισχυροί
οι άνεμοι και επέπεσαν με ορμήν στο σπίτι εκείνο, και το σπίτι εκρημνίσθη και η
πτώσις του ήταν ολακληρωτική”.
Ματθ. ζ, 15-27
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου