Κυριακή Ε΄ Ματθαίου – Η θεραπεία των δύο δαιμονιζομένων

“Ἀλήθεια, μήπως καὶ οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες μοιάζουμε μὲ τοὺς Γεργεσηνούς; Μήπως διώχνουμε τὸν Χριστό; Ὅταν πολλοὶ προτιμοῦν τὸν πολιτικὸ γάμο κι ὄχι τὸ εὐλογημένο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας... ὅταν ἄλλοι σχεδιάζουν νὰ καταργήσουν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς... ὅταν κάποιοι ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὸ Ὀρθόδοξο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.. ..”

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ρωμ. ι΄ 1-10

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Ματθ. η΄ 28 - θ΄ 1

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΩΝ

1. Περιορισμένη ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου

Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακὸ αὐτὸ ποὺ  περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα καὶ συνέβη μόλις συνάντησε ὁ Κύριος Ἰησοῦς δύο δαιμονισμένους. Αὐτοὶ ἄρχισαν νὰ τρέμουν καὶ νὰ πανικοβάλλον ται, μόνο καὶ μόνο μὲ τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Χωρὶς Ἐκεῖνος νὰ τοὺς πεῖ τίποτα ἢ  νὰ προβεῖ σὲ κάποια ἐνέργεια, ἀναστατώθηκαν καὶ ἄρχισαν νὰ κραυγάζουν ἀπεγνωσμένα. Ἀναγνώρισαν τὸν Ἰησοῦ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ὑποτάχθηκαν στὴν ἡγεμονικὴ κυριαρχία Του. Μάλιστα παρακαλοῦσαν τὸν Κύριο νὰ μὴν τοὺς διώξει ἐντελῶς, ἀλλὰ νὰ τοὺς ἐπιτρέψει νὰ εἰσέλθουν στὸ κοπάδι τῶν χοίρων.

Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὁ διάβολος ἔχει περιορισμένη δύναμη. Δὲν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτα, ἂν δὲν τοῦ τὸ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ καὶ ζητάει τὴν ἄδειά Του!

Ἂς μὴν ἀφήνουμε λοιπὸν τὸν φόβο καὶ τὸν πανικὸ νὰ μᾶς κυριεύει, ὅταν βλέπουμε τὸ κακὸ νὰ κυριαρχεῖ ἢ ὅταν ἀκοῦμε γιὰ μάγια καὶ ἐπιδράσεις πονηρῶν πνευμάτων. Ὅσοι δὲν ἔχουν καμία σχέση μὲ τὴ μαγεία καὶ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, καὶ ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καὶ ζοῦν ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό, τίποτα δὲν ἔχουν νὰ φοβηθοῦν.

Ἀκόμη κι ἂν κάποιος θελήσει νὰ τοὺς ἐπηρεάσει μὲ δαιμονικὰ πράγματα, τίποτε δὲν θὰ πετύχει. Διότι ὁ πιστὸς ποὺ προσεύχεται καὶ ἐπικαλεῖται μὲ πίστη τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὁ πιστὸς ποὺ κάνει μὲ εὐλάβεια τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὁ πιστὸς ποὺ ἐκκλησιάζεται τακτικά, ἐξομολογεῖται καὶ κοινωνεῖ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, δὲν κινδυνεύει ἀπὸ τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Τὰ ὑπερνικάει, διότι ἔχει μαζί του τὴν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

2. Η ἁμαρτία ὁδηγεῖ στὴν καταστροφὴ

Τελικὰ ὁ Κύριος ἐπέτρεψε στοὺς δαίμονες νὰ εἰσέλθουν σὲ ἕνα κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά. Ἔτσι τὰ πονηρὰ πνεύματα ἔφυγαν ἀπὸ τοὺς δύο ἀνθρώπους ποὺ τόσο καιρὸ ταλαιπωροῦσαν καὶ πῆγαν στοὺς χοίρους. Τότε, μπροστὰ στὰ ἔκπληκτα μάτια ὅλων, τὸ κοπάδι αὐτὸ ὅρμησε μὲ μανία κι ἔπεσε ἀπὸ τὸν γκρεμὸ στὴ λίμνη. Τρομερὴ καταστροφή! Καὶ αὐτὸ τὸ ἐπέτρεψε ὁ Κύριος γιὰ νὰ δώσει ἕνα μάθημα στοὺς Γεργεσηνούς, οἱ ὁποῖοι ἔτρεφαν κοπάδια μὲ χοίρους, πράγμα ἀπαγορευμένο γιὰ τοὺς Ἰουδαίους ἀπὸ τὸ Μωσαϊκὸ Νόμο.

Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάληξη τῆς ἁμαρτίας: ἡ καταστροφή! Ἡ ἁμαρτία καὶ ἡ κάθε εἴδους παρανομία στὴν ἀρχὴ φαίνεται δελεαστικὴ ἢ καὶ ἐπικερδής. Τελικὰ ὅμως ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ τραγικὸ ἀδιέξοδο.

Πόσα ἐγκλήματα ἢ καὶ αὐτοκτονίες προκαλοῦνται ἀπὸ τὰ τυχερὰ παιχνίδια, τὸν ἐθισμὸ στὰ ναρκωτικά, τὶς ἐφήμερες σχέσεις, τὶς παράνομες συναλλαγές... Καὶ ἐπαληθεύεται ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Τὰ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. ς΄ 23)· δηλαδή, ὁ μισθὸς μὲ τὸν ὁποῖο ἡ ἁμαρτία πληρώ-νει τοὺς δούλους της εἶναι ὁ θάνατος!

3. Νὰ μὴ διώχνουμε τὸν Χριστὸ

Ὅταν οἱ Γεργεσηνοὶ πληροφορήθηκαν τὰ φοβερὰ γεγονότα, ξεσηκώθηκαν καὶ βγῆκαν νὰ συναντήσουν τὸν Ἰησοῦ. Ἤθελαν νὰ Τὸν βροῦν, ὄχι γιὰ νὰ Τὸν προσκυνήσουν, οὔτε γιὰ νὰ Τὸν εὐχαριστήσουν ποὺ θεράπευσε τοὺς δύο συμπατριῶτες τους καὶ ἀπάλλαξε τὴν πόλη τους ἀπὸ τὴ φοβερὴ μάστιγα. Τὸν ἀναζήτησαν γιὰ νὰ Τοῦ ζητήσουν νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς περιοχῆς τους!

Τί τραγικὸ ἀλήθεια νὰ διώχνουν τὸν Θεὸ ἀπὸ κοντά τους! Ἂν καὶ οἱ ἴδιοι ἦταν οἱ πραγματικοὶ ὑπαίτιοι της καταστροφῆς, στράφηκαν ἐναντίον τοῦ Θεανθρώπου καὶ Τὸν ἀπομάκρυναν, προκειμένου νὰ μποροῦν ἀνενόχλητοι νὰ συνεχίσουν τὸ ἔργο τῆς παρανομίας καὶ τῆς αἰσχροκέρδειας. Δυστυχῶς τὸ ὑλικὸ συμφέρον καὶ ἡ σκληροκαρδία τους δὲν τοὺς ἄφησαν νὰ συνέλθουν καὶ νὰ μετανοήσουν.

Ἀλήθεια, μήπως καὶ οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες μοιάζουμε μὲ τοὺς Γεργεσηνούς; Μήπως διώχνουμε τὸν Χριστό; Ὅταν πολλοὶ προτιμοῦν τὸν πολιτικὸ γάμο κι ὄχι τὸ εὐλογημένο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας... ὅταν ἄλλοι σχεδιάζουν νὰ καταργήσουν τὴν ἀργία τῆς Κυριακῆς... ὅταν κάποιοι ἐπιχειροῦν νὰ ἀλλοιώσουν τὸ Ὀρθόδοξο μάθημα τῶν θρησκευτικῶν... ὅταν τὰ σχολεῖα καταργοῦν τοὺς σχολικοὺς ἐκκλησιασμούς... ὅταν ὁρισμένοι ζητοῦν νὰ κατεβοῦν οἱ ἱερὲς εἰκόνες ἀπὸ τὶς δημόσιες αἴθουσες... στὴν οὐσία διώχνουμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὰ σπίτια, τὰ σχολειά, τὴν κοινωνία μας! Τραγικὴ κατάντια! Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία ἀπὸ τὸ νὰ διώχνουμε τὸν Θεὸ ἀπὸ κοντά μας.

Ὅπως ἐπίσης δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη εὐτυχία ἀπὸ τὸ νὰ ἐμπιστευόμαστε τὸν ἑαυτό μας στὰ χέρια τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ καὶ νὰ ἀφήνουμε Ἐκεῖνος νὰ κυβερνᾶ τὴ ζωή μας. Εἴθε ὅλοι μας νὰ γευθοῦμε αὐτὴ τὴν εὐτυχία!

“Ο ΣΩΤΗΡ” 15 Ἰουλίου 2013

ΠΗΓΗ: http://aktines.blogspot.gr/2013/07/blog-post_27.html