Αρχιμ. Πέτρου Μποζίνη
Εισήλθαμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η Εκκλησία εντείνει τη φωνή της για να εντείνουμε και εμείς τον πνευματικό αγώνα. Και το Ευαγγέλιο της τυρινής, μας προετοιμάζει γι’ αυτόν τον πνευματικό αγώνα με το να μας παρουσιάζει ένα μεγάλο γνώρισμα της αληθινής εν Χριστώ ζωής, τη συγχωρητικότητα.
Την προηγούμενη Κυριακή ακούσαμε για την δίκαιη κρίση του Θεού κατά τη δευτέρα παρουσία. Κάτω από το βάρος των αμαρτιών μας ίσως να νιώσαμε το φόβο της αιώνιας καταδίκης ως αυτοκατάκριτοι. Όμως έρχεται ο ίδιος ο Χριστός να μας ανοίξει μία θύρα στον παράδεισο. Έρχεται να μας προσφέρει μία ασφαλή οδό για την σωτηρία. Αν συγχωρήσετε, λέει, τα παραπτώματα των ανθρώπων τότε και ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά σας. Αντίθετα αν δεν συγχωρήσετε τα παραπτώματα των ανθρώπων ούτε και ο Θεός θα συγχωρήσει τα δικά σας.
Οι άνθρωποι δεν είμαστε όμοιοι μεταξύ μας. Ούτε και έχουμε τις ίδιες αντιλήψεις. Χρησιμοποιούμε πολλές φορές διαφορετικά κριτήρια στην εκτίμηση των γεγονότων. Στην πορεία της ζωής μας συναντούμαστε ως γείτονες, ως συνεργάτες, ως συνάδελφοι, ως φίλοι, ως συγγενείς. Και είναι αρκετές οι φορές που αυτά τα διαφορετικά κριτήρια οδηγούν σε έριδες, σε συγκρούσεις, σε συκοφαντίες, και σε εχθρότητες. Τα συναντάμε σχεδόν καθημερινά στη ζωή μας.
Όλα αυτά τα γεγονότα μας κάνουν να εκνευριζόμαστε, να πικραινόμαστε, να χάνουμε την εσωτερική μας ηρεμία ακόμα και να μισούμε τη ζωή και τον κόσμο.
Και όσο βέβαιη είναι η πραγματικότητα των συγκρούσεων, τόσο αβέβαιη είναι η ορθή αντιμετώπισή τους. Οι περισσότεροι ζητούμε εκδίκηση και ανταπόδοση. Τη ζητούμε με κάθε μέσο. Μου έκανες κακό; Θα σου το πληρώσω με τον ίδιο ή ακόμα και με χειρότερο τρόπο. Με αδίκησες; Θα πάρω το νόμο στα χέρια μου και θα σε εξουθενώσω. Ο Χριστός όμως προτείνει άλλον τρόπο αντιμετώπισης, άλλη στάση ζωής. Μας λέει: σε έβλαψε ο αδελφός σου; Συγχώρεσέ τον με την καρδιά σου και όταν έρθει η ώρα να αποδώσεις λόγο σε μένα για τα αμαρτήματά σου εγώ θα σε συγχωρήσω. Εγώ θα στα διαγράψω. Υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από αυτό; Είναι σαν μας λέει, ο Χριστός, για μία ακόμα φορά, ότι κρατάτε τη σωτηρία στα χέρια σας.
Είμαστε αδύναμοι άνθρωποι, πέφτουμε σε λάθη, κάνουμε λάθος επιλογές, αμαρτάνουμε, κυριευόμαστε από πάθη. Όμως ο Θεός δεν μας αφήνει έτσι. Δεν μας δεσμεύει με βαριά φορτία. Θέλει να μας βάλει όλους στον Παράδεισο. Αλλά σε ποιόν παράδεισο; Στον παράδεισο που ο καθένας μας θα αγαπάει τους άλλους. Παράδεισος στον οποίο ο ένας θα μισεί τον άλλον είναι κόλαση. Γι’ αυτό θέλει από αυτή τη ζωή, πριν πεθάνουμε, να καταφέρουμε να συγχωρήσουμε τους άλλους. Να μπορέσουμε να υπερβούμε τον εγωισμό μας και να ταπεινωθούμε. Όλοι γνωρίζουμε καλά, ότι όσο απλό και αν ακούγεται στην πραγματικότητα είναι πολύ δύσκολο. Το να συγχωρήσω αυτόν που αδίκησε θέλει πολύ μεγάλο αγώνα. Ο καρπός όμως θα είναι η ίδια μας η ζωή στην ουράνια βασιλεία.
Όλα τα μηνύματα του Ευαγγελίου περιστρέφονται γύρω από την αγάπη. Ελεημοσύνη, συγχωρητικότητα, ανεξικακία, όλες οι αρετές έχουν σαν βάση τους την αγάπη. Και αν δώσω τα πάντα στους φτωχούς, κι αν βουνά μετακινήσω με την πίστη μου, κι αν στη φωτιά καώ σαν μάρτυρας, αν δεν έχω αγάπη είμαι μόνο ντενεκές που κάνει θόρυβο, λέει ο απόστολος Πάυλος. Είμαστε πλασμένοι κατ’ εικόνα Θεού. Ζητούμε να φθάσουμε στο καθ’ ομοίωση. Αυτό θα γίνει όταν πίσω από όλες μας τις πράξεις κρύβεται η αγάπη. Γιατί ο Θεός αγάπη εστίν, μας υπενθυμίζει ο ευαγγελιστής Ιωάννης.
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας μιλά και για την νηστεία. Και η περίοδος της μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι η κατεξοχήν περίοδος της νηστείας.
Κάποιοι αντιλαμβάνονται την νηστεία ως απαραίτητη και μοναδική προϋπόθεση για να κοινωνήσουν, Νηστεύουν και μάλιστα σκληρά, αλλά δεν φροντίζουν να συμφιλιωθούν πρώτα με τον Θεό και με τους ανθρώπους. Και θεωρούν ότι έτσι είναι έτοιμοι και κοινωνούν!
Δεν νηστεύω για να κοινωνήσω. Νηστεύω για να καταλάβω ότι στη ζωή δεν είναι μόνο το φαγητό και το πιοτό. Μπορώ και χωρίς αυτά, έστω και για λίγο. Νηστεύω γιατί η Εκκλησία με καλεί σε κοινό αγώνα και σε κοινή προσευχή, ώστε μέσα από την υπακοή στο κάλεσμά της να προγευθώ την Βασιλεία του Θεού.
Άλλοι αντιλαμβάνονται την νηστεία μόνο ως πλήρη ή μερική αποχή από ορισμένες τροφές μένοντας έτσι στους εξωτερικούς τύπους και αδυνατούν να φθάσουν σε βαθύτερο νόημα. Φυσικά η αποχή από τις τροφές ωφελεί τον άνθρωπο και ψυχικά και σωματικά. Πλείστες οι επιστημονικές μελέτες! Όμως νηστεία στις τροφές χωρίς νηστεία στην κακία όχι μόνο δεν ωφελεί αλλά οδηγεί σε μεγάλη έπαρση.
Ποιο είναι το όφελος όταν απέχουμε από το κρέας και τα ψάρια και κατατρώγουμε τους αδελφούς μας; Αναρωτιέται ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Και συνεχίζει ο Άγιος: Τιμά κάποιος την νηστεία όχι όταν απέχει μόνο από τροφές αλλά όταν απέχει από αμαρτήματα.
Η αληθινή νηστεία συνοδεύεται και με νηστεία στην αμαρτία. Αλλιώς κινδυνεύουμε να αποκτήσουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ευσεβείς. Να γίνουμε καρνάβαλοι λιγότερο ειλικρινείς από τον καρνάβαλο που παρελαύνει στην πόλη μας. Να φορέσουμε την μάσκα της νηστείας για να κρύψουμε την λαιμαργία μας για αμαρτία.
Νηστεία τελικά είναι αλλαγή τρόπου ζωής.
Ας μην αλλάξει λοιπόν μόνο το περιεχόμενο της διατροφής μας, αλλά πρώτα ας αλλάξει το περιεχόμενο της καρδιάς μας.
Στο τέλος του πρώτου κατανυκτικού εσπερινού η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει να ασπαζόμαστε ο ένας τον άλλο ζητώντας και δίνοντας μεταξύ μας συγχώρεση. Ας κάνουμε όλοι μιαν αρχή. Ας ξεχάσουμε ότι μας χωρίζει και ας επιτρέψουμε στην αγάπη να μπει στην καρδιά μας. Και τότε στο πρόσωπο του αδελφού μας θα δούμε τον Χριστό να μας ανοίγει την θύρα του παράδεισου.
πηγή: www.inaos.upatras.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου