Τα δάκρυα στα μάτια κι αν δεν φτάνουν
καθώς θωρώ το άψυχο κορμί,
τα λόγια τα δικά σου όμως φτάνουν
πνευματικέ πατέρα με ορμή.
Το θάνατο θωρώ που φτερουγίζει
κοντά του να σε πάρει ο μωρός,
δεν βλέπει πως οι άνδρες δε πεθαίνουν...
τον τύφλωσε το τόσο σου το φως.
Χάραξε, κτυπούσαν οι καμπάνες,
δεν ήταν σχόλη και δεν μπαίνει γιορτή,
μα την θωρώ, κυρτοί διαβαίνουν όλοι,
πώς να ξεχάσουν τη δικιά σου τη μορφή;
Στη μνήμη ζωντανός πάντα θα μένεις
μεγάλε Ιεράρχα θαυμαστέ
ελπίζοντας πως ίσως κάποια μέρα βρεθεί...
και ποιός να μοιάζει με Εσέ!
Εις μνήμην του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστόδουλου
Ιωάννης Αντωνακόπουλος, Ιεροψάλτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου