ΟΜΙΛΙΑ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ

 ΟΜΙΛΙΑ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΝΥΜΦΙΟΥ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ  ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

Στην ομιλία  του ο Θεοφιλέστατος αναφέρθηκε στο τροπάριο του όρθρου “Ιδού ο Νυμφίος έρχεται”. Οι στίχοι αυτού του τροπαρίου παραπέμπουν σε παραβολές του Κυρίου σχετικές με την Δευτέρα Παρουσία του και την τελική κρίση των ανθρώπων. Στην παραβολή των δέκα παρθένων που αναγιγνώσκεται το πρωί της Μεγάλης Τρίτης δέκα παρθένες κόρες ανάμεναν να προϋπαντήσουν τον νυμφίο σε κάποιο γάμο.

Οι πέντε από αυτές ήταν φρόνιμες και είχαν πάρει μαζί τους λάδι για να ανανεώσουν αν χρειαστεί τη φλόγα της λαμπάδας τους. Οι υπόλοιπες πέντε ήταν μωρές, παρουσιάστηκαν απροετοίμαστες και καθώς ο νυμφίος καθυστερούσε αναγκάστηκαν να φύγουν για να αγοράσουν λάδι. Ο νυμφίος όμως έφτασε εν τη απουσία τους και έτσι βρέθηκαν εκτός του νυμφώνος.

Ο νυμφίος της παραβολής συμβολίζει το Νυμφίο Χριστό, ο οποίος θα έρθει σε ώρα άγνωστη σε εμάς κατά τη Δευτέρα αυτού Παρουσία, για να συναντήσει τη νύμφη του, τον καθένα δηλαδή από εμάς προσωπικά, προσδοκώντας να τον βρει έτοιμο, γρηγορούντα και να τον οδηγήσει στον νυμφώνα του, την αιώνια μακαριότητα και την χαρά του Παραδείσου.

Δυστυχώς συχνά επιλέγουμε οι άνθρωποι να μην σκεπτόμαστε ούτε την ώρα του θανάτου μας, ούτε την ένδοξη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Επιλέγουμε με ελαφρότητα να αποβάλουμε από το μυαλό μας τις ψυχωφελείς σκέψεις, φιμώνουμε τη συνείδησή μας και αναβάλουμε τον πνευματικό μας αγώνα αόριστα για...αργότερα. Φερόμαστε και εμείς όπως οι μωρές εκείνες παρθένες που θεωρούσαν πως έχουν το χρόνο με το μέρος τους και πως θα εισέλθουν στον νυμφώνα χωρίς κόπο και χωρίς κατάλληλη προετοιμασία. Ας έχουμε ως πρότυπό μας τις φρόνιμες εκείνες παρθένες της παραβολής, που καθώς δεν γνώριζαν την ώρα της έλευσης του νυμφίου, δεν επαναπαύθηκαν.

 Ο χριστιανός καλείται να είναι άγρυπνος αγωνιστής, άλλωστε ποιος γνωρίζει την που θα τον καλέσει ο Κύριος κοντά του; Ποιος μπορεί να επαναπαύεται πως έχει χρόνο να κυλιστεί στο βούρκο της αμαρτίας χωρίς να ζημιώσει την αθάνατη ψυχή του, κινδυνεύοντας να βρεθεί εκτός του νυμφώνος αιωνίως λόγω της αμέλειας και της ραθυμίας του;

Ο χριστιανός καλείται, ως οι φρόνιμες εκείνες κόρες, να λαχταρά την ένωση του με τον Κύριο, να αγωνίζεται για να στολίζεται με αρετές όπως η ελεημοσύνη, η σωφρόνυση και η ταπείνωση. Για τους πιστούς η ώρα του θανάτου είναι ώρα χαράς και όχι φόβου καθώς ελπίζουν στο έλεος του Θεού και ανυπομονούν να βρεθούν κοντά του. Για τους αναβλητικούς όμως και απροετοίμαστους που αδιαφορούν ή και συχνά ειρωνεύονται τον πνευματικό αγώνα, η ώρα του θανάτου τους είναι φρικτή καθώς βρίσκονται αντιμέτωποι με τις επιλογές τους και γεύονται τους πικρούς καρπούς της αμέλειάς τους, μακριά από τη Θεία μακαριότητα.

Το βράδυ της Κυριακής Βαΐων τοποθετείται στο κέντρο των Ιερών Ναών η εικόνα του Νυμφίου Χριστού και κατά τρόπο παράδοξο, ο Κύριος με την κόκκινη χλαμύδα, τον ακάνθινο στέφανο και το περιπαικτικό καλάμι ανά χείρας στέκεται επιβλητικός, ως βασιλέας του σύμπαντος κόσμου, καταλύοντας τη δύναμη του θανάτου και το κράτος της αμαρτίας.

Προσπάθησαν να τον εμπαίξουν και να τον εκμηδενίσουν αυτός όμως συνέτριψε τα σχέδια του διαβόλου, υπέμεινε με ταπείνωση κάθε ονειδισμό  και  αυτόν ακόμα τον θάνατον δείχνοντας μας το δρόμο της ταπείνωσης και την ελπίδα της αναστάσεως.

 Ο δρόμος των Θείων Παθών δείχνει και σε εμάς τον ανηφορικό αγώνα της πνευματικής ζωής.

Κλείνοντας ο Θεοφιλέστατος προέτρεψε να έχουμε στραμμένη τη σκέψη  μας, όχι μόνο κατ’ αυτήν την Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και καθ’ όλο το έτος, προς το Νυμφίο Χριστό και να μην αφήσουμε την αμέλεια και τη ραθυμία να μας χωρίσουν από το ουράνιο Νυμφώνα.