ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄ 2
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. κε΄ 31-46
Ἱερὸ δέος καὶ ἅγιος φόβος μᾶς κατακλύζουν κάθε φορὰ ποὺ σκεπτόμαστε τὴ Μέλλουσα Κρίση. Ἡ ψυχή μας συγκλονίζεται, προβληματίζεται, σαστίζει. Καλύτερα νὰ μὴν τὰ σκεπτόμαστε αὐτά, σπεύδουν νὰ ἀπαντήσουν κάποιοι, νομίζοντας ὅτι ἔτσι θὰ γλυτώσουν τὸ μεγάλο Δικαστήριο. Καὶ ὅμως, ἡ φοβερὴ αὐτὴ ὥρα εἶναι τὸ πιὸ βέβαιο γεγονὸς τοῦ μέλλοντος!
1. Τὸ μεγάλο Δικαστήριο
Αὐτὴ τὴ μεγάλη στιγμὴ τῆς τελικῆς Κρίσεως μᾶς περιέγραψε ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπή. Θὰ ἔλθει ὁ Θεάνθρωπος Χριστὸς μὲ ἄπειρη δόξα καὶ μεγαλοπρέπεια κατὰ τὴ Δευτέρα του Παρουσία περιστοιχιζόμενος ἀπὸ πλήθη ἁγίων ἀγγέλων. Τότε θὰ καθίσει σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ λαμπρὸ καὶ θὰ συγκεντρωθοῦν μπροστά Του «πάντα τὰ ἔθνη», ὅλοι δηλαδὴ οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτη, ὅλοι ὅσοι ἔζησαν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς Δημιουργίας μέχρι τὸ τέλος τοῦ κόσμου.
Τότε θὰ τοὺς χωρίσει ὁ Κύριος τὸν ἕναν ἀπὸ τὸν ἄλλον ὅπως ὁ βοσκὸς χωρίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια. Θὰ τοποθετήσει τοὺς δικαίους, ποὺ εἶναι ἥμεροι σὰν τὰ πρόβατα, στὰ δεξιά Του, ἐνῶ τοὺς ἁμαρτωλούς, ποὺ εἶναι ἀτίθασοι καὶ ἄτακτοι σὰν τὰ κατσίκια, στὰ ἀριστερά Του.
Ἔρχεται λοιπόν· ὅλο καὶ πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς Κρίσεως. Κάθε μέρα, κάθε λεπτὸ ποὺ περνάει, μᾶς φέρνει πιὸ κοντὰ στὸ μεγάλο αὐτὸ Δικαστήριο, στὸ ὁποῖο θὰ εἴμαστε παρόντες ὅλοι οἱ ἄνθρωποι· πλούσιοι καὶ φτωχοί, μορφωμένοι καὶ ἀγράμματοι, βασιλιάδες καὶ ταπεινοὶ δοῦλοι.
Ἐκεῖ θὰ λάμψει ἡ θεία δικαιοσύνη. Κάθε ἀδικία ποὺ ἐπικρατεῖ τώρα στὸν κόσμο μας, κάθε πλεονεξία καὶ ἐκμετάλλευση ποὺ μένει ἀτιμώρητη ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα δικαστήρια, κάθε ἔγκλημα καὶ ψέμα τὸ ὁποῖο συγκαλύπτεται μὲ εὔσχημο τρόπο, θὰ ἀποκαλυφθεῖ τότε ἀπὸ τὸν δικαιοκρίτη Χριστό. Ὁ Κριτὴς αὐτὸς δὲν δωροδοκεῖται. Οἱ ἀποφάσεις του δὲν ἐξαγοράζονται. Ὁ καθένας μας θὰ λάβει τὴ δίκαιη ἀνταπόδοση τῶν ἔργων του καὶ πιὸ συγκεκριμένα τῶν ἔργων ἀγάπης, ὅπως φαίνεται στὴ συνέχεια τῆς περικοπῆς.
2. Ὁ Χριστὸς ἀνάμεσά μας
Θὰ στραφεῖ, λοιπόν, ὁ Κύριος σ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ εἶναι στὰ δεξιά Του καὶ θὰ τοὺς πεῖ: Ἐλᾶτε ἐσεῖς ποὺ εἶσθε εὐλογημένοι ἀπὸ τὸν Πατέρα μου, κληρονομῆστε τὴ Βασιλεία ποὺ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ ἐσᾶς ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου. Διότι πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάω, ἤμουν διψασμένος καὶ μοῦ δώσατε νὰ πιῶ, ἤμουν ξένος καὶ μὲ περιμαζέψατε στὸ σπίτι σας, γυμνὸς καὶ μὲ ντύσατε, ἄρρωστος καὶ μὲ ἐπισκεφθήκατε, φυλακισμένος καὶ ἤλθατε νὰ μὲ ἐνισχύσετε.
Θὰ τὸν ρωτήσουν τότε οἱ δίκαιοι: Κύριε, πότε Σὲ εἴδαμε πεινασμένο ἢ διψασμένο ἢ ξένο ἢ γυμνὸ ἢ ἄρρωστο ἢ φυλακισμένο καὶ Σὲ φροντίσαμε; Ὁ Κύριος θὰ τοὺς ἀποκριθεῖ: «ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»· ἀληθινὰ σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ προσφέρατε σ᾿ ἕναν ἀπὸ τοὺς φτωχοὺς αὐτοὺς καὶ ἄσημους ἀδελφούς μου, τὸ προσφέρατε σ᾿ Ἐμένα.
Θὰ στραφεῖ κατόπιν καὶ σ᾿ ἐκείνους ποὺ θὰ εἶναι στὰ ἀριστερά Του καὶ θὰ τοὺς πεῖ κατηγορηματικά: Φύγετε μακριά μου, στὸ πῦρ τὸ αἰώνιο, ποὺ ἔχει ἑτοιμασθεῖ γιὰ τὸν διάβολο καὶ τοὺς ἀγγέλους του, ἐσεῖς ποὺ ἀπὸ τὰ ἔργα σας γίνατε καταραμένοι. Διότι πείνασα, δίψασα, ἤμουν ξένος, γυμνός, ἀσθενής, φυλακισμένος καὶ δὲν μὲ βοηθήσατε. Ὅταν δὲ αὐτοὶ θὰ ἀπορήσουν πότε Τὸν περιφρόνησαν, θὰ λάβουν τὴν ἀποστομωτικὴ ἀπάντηση: «ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε». Ἀληθινὰ σᾶς λέω, καθετὶ ποὺ δὲν κάνατε σ᾿ ἕναν ἀπ᾿ αὐτοὺς ποὺ ὁ κόσμος θεωροῦσε μικροὺς κι ἀσήμαντους, οὔτε σ᾿ Ἐμένα τὸ κάνατε. Τότε θὰ ὁδηγηθοῦν αὐτοὶ σὲ αἰώνια κόλαση, ἐνῶ οἱ δίκαιοι στὴν αἰώνια ζωή.
Ἀνεπανάληπτοι οἱ λόγοι τοῦ Κυρίου! Βάζει τὸν Ἑαυτό του στὴ θέση τῶν «ἐλαχίστων». Κάθε φτωχὸς καὶ ἀσήμαντος συνάνθρωπός μας, δηλαδή, εἶναι μιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Στὸ πρόσωπό του βλέπουμε τὸν Χριστό. Κάθε βοήθεια καὶ ἐξυπηρέτηση, κάθε πράξη ἀγάπης καὶ ἐλεημοσύνης πρὸς τὸν ἐνδεὴ ἀδελφό μας, στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ προσφέρεται τελικά. Ἀλλὰ καὶ κάθε περιφρόνηση καὶ ἀδιαφορία, κάθε ἀπαξίωση καὶ σκληρότητα ἀπέναντι στοὺς μικροὺς καὶ ἄσημους τῆς ζωῆς αὐτῆς, στὸν ἴδιο τὸν Χριστὸ τελικὰ ἀναφέρεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου