ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2020
Ἀριθμ. Πρωτ.: 145
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 357η
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς καί Ἀποστολικῆς Μητροπόλεως Πατρῶν
Παιδιά μου εὐλογημένα,
Mέσα σέ κλῖμα χαρᾶς καί εὐφροσύνης, τό ὁποῖο καμμιά δυσκολία καί ἀσθένεια, οὒτε αὐτός ὁ θάνατος, δύνανται νά σκιάσουν, ἑορτάζομε γιά μιά ἀκόμη φορά τό Ἃγιον Πάσχα.
Αὐτή ἡ χαρά, ἡ ὁποία ἒχει οὐράνια προέλευση καί παγκόσμια διάσταση, ἐφέτος βιώνεται κατά τρόπο ξεχωριστό, βαθειά καρδιακό, ἐμπειρικά μοναδικό καί πρωτόγνωρο.
Κάποιοι βλέπουν αὐτό τόν ἑορτασμό ὡς «βάρος» ἀσήκωτο, ἂλλοι ὡς περιορισμό τῶν ποικίλων δραστηριοτήτων καί κάποιοι ἂλλοι ὡς μοναδικήν ἒκφραση τῆς προσωπικῆς κοινωνίας καί ἀγαπητικῆς σχέσεως μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, πού μόνο ἡ καρδιά μπορεῖ νά μετρήσῃ, ἀφοῦ ἐκείνη ἒχει τή δική της λογική καί γνωρίζει τό βάθος τῆς ἀγάπης καί τήν λάμψη τοῦ φωτός πού διαχέονται ἀπό τό κενό καί καινό Μνῆμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.
Αὐτή τήν φορά, ἀδελφοί μου, αὐτό τό Πάσχα, καλούμεθα νά κάνωμε τήν ὑπέρβαση τοῦ ἑαυτοῦ μας, νά δείξωμε τίς πνευματικές μας ἀντοχές, νά μποῦμε στή θέση ὃσων ὑποφέρουν μέσα στά Νοσοκομεῖα, νά ἂρωμε μέ μεγαλυτέρα ὑπευθυνότητα τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, τόν Σταυρό τῆς ἀγάπης καί τῆς θυσίας ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μας τῶν ἐλαχίστων.
Ἐφέτος ἑορτάζομε τό Πάσχα μέσα ἀπό «στερήσεις», ἀλλά μέ μεγάλη νοσταλγία, προσευχόμενοι ἐκτενέστερα, βαθύτερα, μέ δάκρυα μετανοίας καί κατανύξεως.
Ἐφέτος θά ζήσωμε τήν ὀδύνη ὃσων ἀναγκάζονται διά ποικίλους λόγους νά στεροῦνται, ἐν προκειμένῳ τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, οἱ ὁποῖες ζωογονοῦν τήν ὃλην ὓπαρξή μας.
Σπεύσατε, σήμερα ἀγαπητικά καί ἀναστάσιμα, μέ τόν νοῦ σας καί τήν καρδιά σας στούς ἀσθενεῖς πού βρίσκονται στά Νοσοκομεῖα, ὑποφέροντας, εἲτε ἀπό τήν λοιμική νόσο τοῦ λεγομένου νέου κορωνοϊοῦ, εἲτε ἀπό ἂλλες ἀσθένειες. Ἐπισκεφθῆτε νοερά τούς κατακοίτους καί τούς ἀδυνάτους οἱ ὁποῖοι παραμένουν στά σπίτια τους, ἐπειδή ἀδυνατοῦν νά μετακινηθοῦν. Ἀφήσατε τό νοῦ σας νά ἀγκαλιάσῃ τούς ἐμπεριστάτους, τούς ἐν πάσαις ἀνάγκαις, περιστάσεσι καί θλίψεσιν εὑρισκομένους.
Μή λησμονήσετε κυρίως, νά περιβάλετε μέ τήν ἀναστάσιμη ἀγάπη σας, μέ τό ἀναστάσιμο φῶς τῆς καρδιᾶς σας καί μέ τίς θερμές προσευχές σας καί δεήσεις σας πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, τό Ἰατρικό καί Νοσηλευτικό καί Διοικητικό προσωπικό τῶν Νοσηλευτικῶν Ἱδρυμάτων καί τούς ἐργαζομένους σ’ αὐτά, ὂχι μόνο ἐδῶ στήν πόλη μας, ἀλλά καί στήν Πατρίδα μας ὃλη καί στόν κόσμον ὁλόκληρο.
Προσευχηθῆτε γιά ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται σέ ὃποιες ἂλλες ὑπηρεσίες, γιά νά ἒχωμε ὃλοι μας ἀσφάλεια καί ἀγαθῶν ἐπάρκεια.
Ἀγαπητοί μου, γνωρίζω τά ξεχωριστά βιώματα καί τά αἰσθήματα τά ὁποῖα ἢδη κατέλαβαν τήν καρδία σας κατά τάς ἐφετινάς πασχαλίους ἡμέρας. Σᾶς διαβεβαιῶ ὃτι σᾶς συνοδεύω σ’ αὐτά τά αἰσθήματα καί βιώνω ὡς Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας, τό «ἂλγος» τῆς μή φυσικῆς παρουσίας τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν στίς Ἱερές Ἀκολουθίες. Συμμερίζομαι τόν πόνο σας καί γονυκλινής προσεύχομαι μαζί σας ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Κυρίου μας, ἐνώπιον τῆς σεπτῆς εἰκόνος τῆς Παναγίας μας καί τοῦ τάφου, τῆς τιμίας Κάρας καί τοῦ σταυροῦ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὣστε νά μᾶς στερεώσῃ ὁ Κύριός μας στήν πίστη καί νά μᾶς ἐλεήσῃ μέ τήν ἒξοδο ἐκ τῆς συνεχούσης ἡμᾶς λοιμικῆς νόσου.
Γνωρίζομεν ὃλοι ὃτι γιά νά φθάσωμε στήν Ἀνάσταση περάσαμε ἀπό τήν Μεγάλη Παρασκευή. Μετά τόν Σταυρό ἀνέτειλεν ἢδη τό Πάσχα. Τό πέρασμα δηλαδή, ἀπό τόν θάνατο στή ζωή, ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τά πρόσκαιρα στά αἰώνια, ὃπου ἦχος καθαρός ἑορταζόντων, τῶν υἱῶν δηλαδή τῆς Ἀναστάσεως, τῶν θεουμένων, τῶν βοώντων ἀπαύστως τό, «Κύριε δόξα σοι».
Μετά τό πάθος ἦλθεν ἢδη ἡ χαρά, ἒλαμψε τό φῶς τό ἀνέσπερο τοῦ ἐκ τάφου ἀνατείλαντος Σωτῆρος ἡμῶν. Οἱ καταιγίδες ἦλθαν καί πάντα θά ἒρχωνται στή ζωή μας. Ὃμως παρέρχονται καί ἔρχεται ἡ ξαστεριά, ἡ ὁποία χαροποιεῖ καί φωτίζει τῶν ἀνθρώπων τήν ὓπαρξη. Ζῆστε ὃσο μπορεῖτε πιό δυνατά, εἰδικά ἐφέτος, αὐτή τήν μεγάλη Πανήγυρη, τήν Ἑορτή τῶν ἑορτῶν, ὃπως τήν ὀνομάζει ὁ Ἃγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.
Σήμερα εἶναι Λαμπρή. Σήμερα εἶναι Ἀνάσταση. Σήμερα ὃλα εἶναι φωτεινά. Ψάλατε μαζί μέ τόν ἱερό Ὑμνογράφο καί πανηγυριστή τῆς Ἀναστάσεως: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια· ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις, τὴν Ἔγερσιν Χριστοῦ, ἐν ᾗ ἐστερέωται».
Σ’ αυτόν τόν ἐφετινό, ξεχωριστό ἑορτασμό δέν εἲμαστε μόνοι, ὅπως κάποιοι νομίζουν. Ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι μαζί μας, στό σπίτι μας, στό τραπέζι μας, στήν καρδιά μας. Ἦλθε γιά νά μείνῃ, γιά νά αἰσθανθοῦμε τήν οὐράνια παρουσία καί χάρη Του.
Ἦλθε «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ὃπως τότε στούς Μαθητάς Του καί μᾶς δείχνει τίς πληγές Του, τούς τύπους τῶν ἣλων. Μᾶς παρηγορεῖ, διότι γνωρίζει ὃτι γιά τήν ἰδική Του ἀγάπη στερηθήκαμε αὐτό τό Πάσχα, πολλά. Ἡ ἀγάπη γι’ Αὐτόν, πέρασε καί περνάει μέσα ἀπό τήν «ὁδύνη» τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης γιά τούς ἂλλους.
Αὐτό τό μέτρο μᾶς ἒβαλε Ἐκεῖνος, ἐφέτος εἰδικά, γιά νά μετρήσῃ τό ἐσωτερικό πύρωμα τῆς καρδιᾶς μας καί τίς πνευματικές μας δυνάμεις, ἀλλά καί νά μᾶς δοκιμάσῃ μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς ὑπομονῆς, τῆς βαθειᾶς ταπείνωσης καί τῆς εἰλικρινοῦς μετά δακρύων μετανοίας.
Θά περάσῃ ἡ δοκιμασία καί θά λησμονήσωμε τίς ὃποιες δυσκολίες. Θά παρέλθῃ τό νεφύδριον καί εἰς ἀναψυχήν θά ἐξέλθωμεν.
Στό σημεῖο αὐτό θά ἢθελα νά κάνω μιά παρένθεση. Παρακαλῶ σας, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, νά προσευχηθοῦμε ὃλοι μας, βαθειά, ἀγαπητικά, ἀναστάσιμα, δι’ ἐκείνους τούς ὀλίγους ἒστω, οἱ ὁποῖοι ἐξέφρασαν τήν «ἱκανοποίησή» τους γιά τό ὃτι «ἒκλεισαν», ὡς ἐπίστευσαν οἱ Ἐκκλησίες κατά τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα, δι’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐξεφράσθησαν ὑποτιμητικῶς διά τήν ἁγίαν μας Ἐκκλησία καί δι’ ὃσους βρῆκαν τήν εὐκαιρία νά ἐκφράσουν τίς ἐμπαθεῖς διαθέσεις τους ἒναντι τῶν Ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μας Μυστηρίων καί δή τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Νά προσευχηθοῦμε, ὣστε νά ἀνοίξουν τά μάτια τῆς ψυχῆς τους καί νά δοῦν τήν ἀλήθεια, νά φωτισθοῦν, νά ἒλθουν εἰς μετάνοια, διότι ἂν δέν συμβῆ αὐτό, τότε, μετά λύπης λέγομεν ὃτι, θά ἰσχύσῃ δι’ αὐτούς, τό: «Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκοπρισθήτωσαν οἱ ἐχθροί Αὐτοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν…»
Τήν καρδία πάντως τῶν υἱῶν τῆς Ἀναστάσεως, τῶν παιδιῶν δηλαδή τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας, κατακλύζει ἡ Ἀναστάσιμη πρός πάντας ἀγάπη καί πηγαῖος ἐξέρχεται ἐκ τοῦ στόματός των ὁ λόγος τῆς ἀγάπης καί τῆς συγγνώμης, ὑπέρ ὃλων τῶν λυπούντων τόν Κύριόν μας καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία: «Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει».
Ἡ Ἐκκλησία μας γιά μιά ἀκόμη φορά κενοῦται γιά τήν ἀγάπη τῶν παιδιῶν της. Αὐτό ἒπραξε πάντοτε, αὐτό πράττει καί τώρα, αὐτό θά πράξῃ ὀψέποτε χρειασθῇ. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή της. Ὁ Σταυρός, δηλαδή καί ἡ Ἀνάσταση. Διά τοῦτο εἲμεθα βέβαιοι ὃτι τά τέκνα της, τά σεσωσμένα, ἐν εὐγνωμοσύνῃ καί διά τά νῦν τήν εὐχαριστοῦν καί διά τήν ὃλην προσφοράν της θά τήν εὐχαριστοῦν ἐσαεί καί τά τροφεῖα θά τῆς ἀποδώσουν καί αὐτά τά τέκνα ἃπαντα, θά ἒλθουν κάτω ἀπό τήν σκέπη τῶν πτερύγων τῆς ἀγάπης της μέ θερμότερα αἰσθήματα εὐλαβείας, ἐκτιμώντας βαθύτατα καί αὐτή τήν κενωτική καί θυσιαστική, πασχάλια προσφορά τῆς μητρός των.
Ἀδελφοί μου, ὡς κατακλεῖδα αὐτῆς τῆς καρδιακῆς ἀναστάσιμης ἐπικοινωνίας μαζί σας, σᾶς ἀπευθύνω τούς λόγους τοῦ Ἰωσήφ Βρυεννίου, ὁ ὁποῖος ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει ψυχῆς, κραυγάζει πανηγυρικά:
«Πάσχα διάβασις ἀπό τοῦ σκότους εἰς φῶς.
Πάσχα ἐξέλευσις ἀπό τοῦ ᾅδου εἰς γῆν.
Πάσχα ἀνάβασις ἀπό τῆς γῆς εἰς τούς Οὐρανούς.
Πάσχα ἀνάστασις τῶν πεπτωκότων βροτῶν.
Πάσχα ἀνάκλησις τῶν ἐξορίστων Ἐδέμ.
Πάσχα πιστῶν ἡ ὂντως ζωή».
Σᾶς ἐναγκαλίζομαι ἀναστάσιμα καί σᾶς κατασπάζομαι πατρικά μέ τόν νικητήριον ἀναστάσιμον ἀσπασμό καί χαιρετισμό.
Ἀδελφοί μου καί παιδιά μου,
Χριστός Ἀνέστη!
Ἅγιον Πάσχα 2020
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου