Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

Μέ λαμπρότητα καί μέ τήν συμμετοχή χιλιάδων πιστῶν ἀπό τήν Πάτρα καί ἀπό ἄλλα μέρη τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἐτελέσθη ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός, ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τῶν Πατρέων Ἐκκλησίας, Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου.

Tήν Παρασκευή 29.11.2019, στόν νέο Ἱερό Ναό τοῦ ἱερωτάτου Ἀποστόλου, ἐτελέσθη ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεοκλήτου, ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στήν πνευματική πορεία τοῦ ἀνθρώπου καί στίς δυσκολίες πού πρέπει νά προσπεράσῃ γιά νά φθάσῃ στήν κατά Θεόν τελείωση.

Συγχοροστάτησαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες:

Ἀντλάντας κ. Ἀλέξιος,

Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος,

Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ κ. Δανιήλ,

Σερρῶν κ. Θεολόγος,

Σύρου, Τήνου, Ἂνδρου, Κέας, Μήλου καί Μυκόνου κ. Δωρόθεος,

Ζιχνῶν καί Νευροκοπίου κ. Ἱερόθεος

Κορίνθου κ. Διονύσιος,

Φωκίδος κ. Θεόκτιστος,

Θεσσαλιώτιδος κ. Τιμόθεος,

Μεγάρων κ. Κωνσταντῖνος,

Τρίκκης καί Σταγῶν κ. Χρυσόστομος,

ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος  Κερνίτσης κ. Χρύσανθος

καί ὁ οἰκεῖος Ποιμενάρχης, Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

Τούς ἁγίους Ἀρχιερεῖς προσεφώνησε καί καλωσόρισε μέ λόγους θερμούς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ.

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

29.11.2019

Τόν Ἀπόστολον τοῦ Κυρίου ἑορτάζοντες ἐν τῷ πανιέρῳ τούτῳ Ναῷ, ὃν ἡ τῶν Πατρέων εὐλάβεια, ὡς ἀντίδωρον τῆς ὑπερφυοῦς προστασίας του ὓψωσε, μετά τῶν οὐρανίων δυνάμεων, τόν Πρωτόκλητον εὐφημοῦντες πρός τόν ἐν Τριάδι προσκυνούμενον Θεόν ἡμῶν, ἐν ἀγαλιάσσει,

Δόξα, ἀναβοῶμεν τῷ Πατρί,

Δόξα, τῷ σέ Καλέσαντι,

Δόξα τῷ Ἐπιφοιτήσαντι ἐν σοί, θεῖε Πρωτόκλητε,

καί περιχαρίᾳ πολλῇ ἡ ἐλαχιστότης ἡμῶν, ὁ Θεοφιλέστατος καί πεφιλημένος ἀδελφός Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, ὁ Ἱερός Κλῆρος, ὁ περιούσιος Λαός τοῦ Θεοῦ, τά τοῦ Πρωτοκλήτου τέκνα καί γεννήματα, ἐν εὐγνωμονούσῃ καρδίᾳ καί συγκινήσει βαθείᾳ ἐν τῇ Ἀποστολικῇ ταύτῃ πόλει, ἣν ὁ Πρωτόκλητος καθηγίασεν,  τούς ὑπ’ αὐτοῦ κεκλημένους, οὐχί ὑφ’ ἡμῶν, ἀφοῦ οὗτος ἐστίν ὁ θεῖος πανηγυριστής καί πνευματικός ἑστιάτωρ, ἁγιωτάτους Ἀρχιερεῖς  καί ἡμῶν παμφιλτάτους καί πανσεβασμίους πατέρας καί ἀδελφούς, ὑποδεχόμεθα καί ἐκ βαθέων, διά τήν ἀγάπην αὐτῶν καί τόν κόπον ἳνα ἒλθωσιν ἐν Πάτραις, ὑπερήδιστα ἐν πλησμονῇ ἀγάπης κατασπαζόμεθα.

Ἀλέξιον τόν πατρέα, τόν πάλαι ποτέ Ἡγούμενον τῆς γεραρᾶς καί σεβασμίας Μονῆς τῆς  Γηροκομητίσσης τῶν Πατρῶν καί νῦν τῆς Ἀντλάντας ἐν Ἀμερικῇ σεπτόν καί δραστήριον Ποιμενάρχην, τόν ἐκ βάθους καρδίας αὐτοῦ, τήν γενέτειράν του πόλιν ἀγαπῶντα,

Τόν κλεινόν τῆς Ναυπάκτου Ποιμενάρχην, Ἱερόθεον, τόν σοφόν καί θεολογικώτατον, τόν λόγιον καί πολυγραφότατον, τόν  παντί τῷ Ὀρθοδόξῳ κόσμῳ, ὡς πατερικώτατον Ἱεράρχην γνωριζόμενον καί φημιζόμενον,

Τόν τῆς Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ, λαμπρόν Ἀρχιερέα καί ἱεροφάντην πατέρα καί διδάσκαλον καί ἐμβριθῆ γνώστην τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας καί διά τῶν πολλῶν αὐτοῦ γνώσεων τά μέγιστα συμβάλλοντα, εἰς τά τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν πράγματα, Δανιήλ, τόν τοῦ ἱερωτάτου προφήτου συνώνυμον,

Τόν ἀδελφόν τόν ἀγαπητόν καί περιπόθητον, μεθ’ οὗ ἐν καιροῖς δυσχειμέροις ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ συνοδοιπορήσαμεν, τόν ἂοκνον ἐργάτην τοῦ ἱεροῦ Γεωργίου τοῦ Θεοῦ, τόν τοῦ μύστου τῆς ὑψηλῆς θεολογίας καί ἡγαπημένου τοῦ Κυρίου, φίλου καί ἐπιστηθίου ἱερωτάτου μαθητοῦ συνώνυμον, τόν Θεολόγον, τῆς τῶν Σερραίων Ἐκκλησίας ἀκάματον Ποιμενάρχην,

Τόν τῆς Σύρου καί τῶν πολλῶν ἂλλων νήσων, ἀκάματον καί ἐμπνευσμένον Ἱεράρχην, τόν εὐγενῆ, γλυκύν καί λόγιον, ἀεικίνητον Δωρόθεον, τόν θαλάσσαις διαπλέοντα ἐν κινδύνοις πολλάκις διά τήν διαποίμανσιν τοῦ εὐγενοῦς Λαοῦ τοῦ Θεοῦ,

Καί τόν τῆς ἀκριτικῆς καί ἐνδόξου Μητροπόλεως τῶν Ζιχνῶν καί τοῦ Νευροκοπίου, σεβάσμιον καί μειλίχιον Ἀρχιερέα, τόν ταπεινώσει καί σωφροσύνῃ ἠγλαϊσμένον, φίλτατον Ἱερόθεον,

καί Διονύσιον, τόν τῆς Παυλείου Ἐκκλησίας τῆς Κορίνθου, πατέρα καί πνευματικόν ἀδάμαντα, τόν νυχθημερόν ὑπέρ τοῦ ποιμνίου αὐτοῦ κοπιάζοντα καί τήν Ἀποστολικήν τῆς Κορίνθου Μητρόπολιν κλεΐζοντα,

ἀλλά καί τόν τῆς Φωκίδος εὐκλεῆ ἱεράρχην καί ἡρώων Ἱεραρχῶν διάδοχον, τόν ἐπαξίως τόν ἱστορικόν τῆς πάλαι ποτέ εὐκλεοῦς καί ἡρωϊκῆς πόλεως τῶν Σαλώνων, θρόνον ὡραΐζοντα, ἱεροπρεπῆ Θεόκτιστον τόν πεφιλημένον ἀδελφόν,

καί τόν ἠγαπημένον ἐκ τῆς νεότητος ἡμῶν, ὁμογάλακτον καί συνοδοιπόρον ἐν τῇ κλεινῇ καί ἱστορικῇ Ἱερᾷ Μητροπόλει Μαντινείας καί Κυνουρίας, τόν τήν περιάκουστον καί γείτονα τοῦ Ἁγίου Ὂρους Μητρόπολιν, τῆς Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου θεαρέστως ποιμαίνοντα, λαμπρόν Ἀρχιερέα, ἀδελφόν Θεόκλητον, τόν ἂνθρωπον τῆς χαρᾶς καί τῆς πηγαίας ἀγάπης, ὃστις καί τόν θρόνον τόν Ἀρχιερατικόν κοσμεῖ χοροστατῶν, κατά τήν ἑόρτιον καί πανευφρόσυνον ταύτην ἑσπερινήν ἡμῶν σύναξιν,

Σύν τοῖς ἀνωτέρω δέ καί τόν τῆς Θεσσαλιώτιδος Ἱεράρχην, τόν ποικίλαις χάρισι ὑπό Κυρίου κεκοσμημένον, συνετόν καί δόκιμον τοῦ ἱεροῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου ἐργάτην καί πεπνυμένον διδάσκαλον τοῦ ἐμπιστευθέντος αὐτῷ ποιμνίου, Τιμόθεον, τόν μεθ’ ἡμῶν ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ διακονήσαντα,

καί Κωνσταντῖνον τόν εὐγενῆ τοῖς τρόποις καί ἐν βαθυτάτῃ ἀγάπῃ τά πνευματικά του τέκνα εἰς σωτηρίους ὁδούς ὁδηγοῦντα καί ἐν εὐφροσύνῃ πάντοτε μετά τῶν ἀδελφῶν αὐτοῦ συναναστρεφόμενον, τόν τῆς Ἐκκλησίας τῶν Μεγαρέων Ἐπίσκοπον,

καί τόν ἐν τῇ κλεινῇ πόλει τῶν Πατρῶν, ἀτενίσαντα τό φῶς καί ἐν τῇ παιδικῇ αὐτοῦ ἡλικίᾳ, ἐνταῦθα πνευματικῶς γαλουχηθέντα καί ποικίλοις τρόποις τήν ἀγάπην αὐτοῦ πρός τήν γενέτειραν αὐτοῦ πόλιν ἐκφράζοντα, τόν ἐν προσευχαῖς καί ποικίλοις κόποις πνευματικῶς τόν Λαόν αὐτοῦ ὁδηγοῦντα, Χρυσόστομον, τόν Μητροπολίτην τῆς τῶν Τρικκαίων Ἐκκλησίας,

Ἃπαντας ἀδελφούς σεβασμίους καί Ἱεράρχας τιμίους, ἐργάτας τοῦ ἱεροῦ Γεωργίου τοῦ Κυρίου καί τήν Ἱεραρχίαν τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἐκκλησίας ὡς ἀδάμαντας κλεΐζοντας διά τοῦ «ὡς εὖ παρέστητε» προσαγορεύομεν καί ὑπέρ μακροημερεύσεως καί εὐοδώσεως τοῦ ἒργου αὐτῶν, ἐκτενῶς τοῦ Κυρίου δεόμεθα,

πρός δέ τόν χοροστατοῦντα τιμιώτατον Ἀδελφόν, Μητροπολίτην Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὂρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεόκλητον, παρακλητικῶς ἀπευθυνόμεθα, ἳνα, ἐκ τῆς, τόν Κύριον ἀγαπώσης αὐτοῦ καρδίας, γλυκυτάτους λόγους πνευματικῆς οἰκοδομῆς, πᾶσιν ἡμῖν ἀπευθύνῃ.   Περαίνοντες δέ τήν προσλαλιάν ἡμῶν ταύτην, δοξολογίαν τῷ Κυρίῳ ἡμῶν ἀπό καρδίας προσφέρομεν καί εὐλαβῶς μετά τοῦ Χρυσορρήμονος πατρός τῆς Ἐκκλησίας, ἀνακράζομεν, «Δόξα τῷ Θεῷ, Δόξα τῷ Θεῷ, Δόξα τῷ Θεῷ, πάντων ἓνεκεν», ἀδελφοί καί πατέρες. Ἀμήν.