Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Μάλλιαρης


Eίχε ανθρώπινο πρόσωπο. Επισκεπτόταν τα σπίτια. Μοιραζόταν τον πόνο σου. Πήγαινε και έπαιρνε την πίεση σε αρρώστους. Επισκεπτόταν ασθενείς σε σπίτια και νοσοκομεία είτε για παρηγορία είτε για το μυστήριο της θείας κοινωνίας. Έκλεινε ραντεβού, παλιότερα, στο πανεπιστημιακό του ρίου σε ανθρώπους από την επαρχία. Σε λύπη σε χαρά σε γιορτή σε θρήνο ήταν παρών. Ένωσε χωρισμένα αντρόγυνα. Ήταν η ψυχή της ανέγερσης του Ναού του Αγίου Χριστοφόρου και του Πνευματικού κέντρου του Ναου Αγίου Γεωργίου. Ανακαίνισε εκ βάθρων τον Ναό του Αγίου Γεωργίου όταν έπαθε ζημιά από σεισμό και το χρόνο. Υπερασπίστηκε τα δίκαια της Εκκλησίας απέναντι σε ανθρώπους που ήταν αντίθετοι και ίσως ήθελαν να τη σφετεριστούν. Τον έσυραν στα δικαστήρια. Πήγε υπομονετικά και τελικά δικαιώθηκε. Τον έσυραν σε προϊστάμενες αρχές, δέχθηκε πιέσεις και απειλές και δεν υπέκυψε. 

Είχε το θάρρος και το σθένος ν αγωνιστεί και δικαιώθηκε διασώζοντας πολύτιμα στοιχεία της ενορίας του Ρίου τα οποία παρέδωσε στους μεταγενεστέρους για αξιοποίηση σε έργα κατήχησης φιλανθρωπίας λειτουργικής ζωής.


Έμενε δίπλα από το Ναό και ήταν συνεχώς δίπλα στο λαό. Ίσως αδίκησε την οικογένειά του σ΄ αυτό για χάρη των ενοριτών του.

Αξιοποιήθηκε το εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής φρουρίου Ρίου ειδικά όταν αποχώρησε από το χώρο ο στρατός.

Αρκετές φορές λειτουργούσε με καλλίφωνους ψάλτες και με χορωδία κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την ενορία του Ρίου.

Μετέδωσε το πνεύμα της κατανυκτικής αλλά και μεγαλόπρεπης λειτουργικής ζωής όντας καλλίφωνος και ο ίδιος.

Συνέβαλε άνεργοι να βρουν εργασία σε επιχειρήσεις της περιοχής.

Επί των ημερών του η ενορία του Ρίου γνώρισε στιγμές τιμής και δόξας σε εορτές του Αγίου Χριστοφόρου του Αγίου Γεωργίου και της Ζωοδόχου Πηγής.

Δεν έμεινε ασθενής ακοινώνητος ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο ή νυχτερινές ώρες, όταν δεν είχε ιερέα το νοσοκομείο. Ας φανταστεί κάποιος την παρηγοριά και την ενίσχυση αυτών των ανθρώπων.
Πολλοί οδηγοί είναι μάρτυρες γι αυτό.

Ήταν παραδοσιακός παππάς. Με τα μαλλιά και τα γένεια του. Φυσιογνωμικά θα μπορούσε να τον περάσει κάποιος για βιβλική μορφή ή αγιορείτη μοναχό. Αν υπήρχε ο Παπαδιαμάντης στην εποχή μας θα έγραφε γι αυτόν.

Αναστασίου πρεσβυτέρου πατρός αδελφού και συλλειτουργού ημών γενομένου αιωνία η μνήμη.

Την ευχή του να έχουμε

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...