Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΟΓΙΑΝΤΖΗ

Το Σάββατο 2 Μαρτίου 2013 στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Πατρών ετελέσθη το ετήσιο μνημόσυνο υπέρ της αναπαύσεως της ψυχής του κεκοιμημένου, επί σειρά ετών επιτρόπου του ναού μας, Ελευθερίου Βογιαντζή. Την Θεία Λειτουργία και το Ιερό Μνημόσυνο ετέλεσαν ο Αρχιμ. π. Χρύσανθος Στελλάτος και ο Αιδεσ. π. Σπυρίδων Γκολώνης. Ο π. Χρύσανθος ανεφέρθη στο σκοπό και τον προορισμό του ανθρώπου που είναι η σωτηρία της αθανάτου ψυχής μας καθώς και στους λόγους που η Εκκλησία μας τελεί τα Ιερά Μνημόσυνα. Εν συνεχεία έκανε αναφορά στην πολυετή προσφορά του κεκοιμημένου αδελφού Ελευθερίου από τη θέση του εκκλησιαστικού επιτρόπου.

 Ποίημα εις μνήμην Ελευθερίου Βογιαντζή

Μαρτίου έξι μέρα θλιβερή,                    Και πάντα κλιματιστικά,
Τρίτη και κακοκαιρία,                            φώναζε χρειαζόμαστε,
στο πένθος εβυθίστηκε,                        να βάλουμε στην Εκκλησιά,
όλη η Ενορία.                                         δια να δροσιζόμαστε.

Η Εκκλησία γέμισε,                                Και πραγματοποιήθηκε,
κόσμο από όλα τα μέρη,                        και ήταν χαρά του μόνη,
για να αποχαιρετήσουνε,                        όπου εις τα παράθυρα,
τον Βογιατζή Λευτέρη.                           παύει να σκαρφαλώνει.

Τον άνθρωπο που ήτανε,                        Μα δυστυχώς όλα αυτά,
της Ενορίας στύλος,                              πλέον τα έχει χάσει,
και κύριος πραγματικός,                        γιατί τον κάλεσε ο Θεός,
και με τους πάντες ήλιος.                      κοντά του για να ησυχάσει.

Και απορία πως έφθασε,                       Και προϊστάμενος του Ναού,
να ζή αυτό το δράμα,                             που τον είχε δεξί του χέρι,
τον τελευταίο τον καιρό,                        που είναι ο πάτερ Χρύσανθος,
με πόνους και με κλάμα.                       πολύ θα υποφέρει.

Ο Υπηρέτης στον Άγιο,                        Διότι είχανε μαζί,
Νεκτάριο την Εκκλησία,                       πάντα συνεργασία,
του έδωσε ο Θεός πολύ,                      και γίνανε θαυμάσια,
βαριά δοκιμασία.                                  έργα στην Εκκλησία.

Και την εδέχτηκε ομαλά,                     Γι' αυτό στην επικήδειο,
χωρίς να αγανακτήσει,                         που είχε εκφωνήσει,
και έλεγε Δοξα σοι ο Θεός,                 όλος ο κόσμος και αυτός,
ό, τι έχει αποφασίσει.                           μαζί είχαν δακρύσει.

Πρωί Πρωί στην Εκκλησιά,                 Θερμά συλλυπητήρια,
παρ' όλο που πονούσε,                        στη σύζυγο και στα παιδιά του,
ερχότανε και βοήθαγε,                         καθώς και τα εγγόνια τους,
και δεν αγκομαχούσε.                          τα τόσο αγαπητά του.

Και εις το Τέλος έτρεχε,                      Τον Ελευθέριο πάντοτε,
πάντα να κοινωνήσει,                          κανείς δεν θα ξεχάσει,
και του Θεού η Δύναμις,                     να είναι ελαφρό το χώμα του,
να τον ανακουφίσει.                             που τον έχει Σκεπάσει.

Μα όταν ήτανε καλά,
δεν έχανε ευκαιρία,
εάν καθότανε όρθια,
καμιά ανήμπορη κυρία.

Kαρέκλα αμέσως έφερνε,
να δώσει να καθήσει,
για να μην κάθεται όρθια,
για να την ανακουφήσει.

Χειμώνα τα καλοριφέρ,
έτρεχε μπρος να βάνει,
δια τους εκκλησιαζόμενους,
ο χώρος να ζεστάνει.

Το καλοκαίρι που ο καύσωνας,
κόντευε να μας πνίξει,
έτρεχε τα παράθυρα,
και πόρτες να ανοίξει.

π. Ευάγγελος.


Καλή Πατρίδα αδελφέ Ελευθέριε!
Καλή Αντάμωση!
Αρχιμ. π. Χρύσανθος Στελλάτος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...