Όταν ελεήσεις τον πτωχό αδελφό σου, συμβουλεύει ο Αββάς Ησαΐας, μη τον
φωνάξεις να σε βοηθήσει στη δουλειά σου, για να μη χάσεις το μισθό της
ευεργεσίας.
Ένας άγιος Γέροντας έμενε με τον υποτακτικό
του σε μια καλύβη, όχι μακριά από ένα κεφαλοχώρι. Κάποτε έπεσε στον τόπο
μεγάλη δυστυχία κι ο φτωχός κόσμος πέθαινε σχεδόν από την πείνα. Πολλοί
στην απελπισία τους πήγαιναν και κτυπούσαν στην καλύβη του ερημίτη.
Εκείνος πάλι, που ήταν πολύ ελεήμων, έδινε με την καρδιά του απ’ ό,τι
τύχαινε να έχει. Ο υποτακτικός όμως που έβλεπε με τρόπο το ψωμί τους να
λιγοστεύει, είπε μια μέρα στενοχωρημένος στο Γέροντα: "Αββά, δε μου
ξεχωρίζεις τα ψωμιά που μου αναλογούν, κι από δω και πέρα μοίραζε από τα
δικά σου ελεημοσύνη. Έτσι όπως πάμε τώρα, γρήγορα θα πεινάσουμε κι οι
δυο." Ο αγαθός Γέροντας χώρισε τα ψωμιά του υποτακτικού του, χωρίς να
πει τίποτα κι εξακολούθησε να δίνει από τα δικά του στους φτωχούς. Μα κι
ο Θεός που είδε την καλή του προαίρεση τα ευλόγησε, κι όσο εκείνος
έδινε, τόσο αυτά επληθύνονταν. Ο υποτακτικός στο μεταξύ έφαγε τα δικά
του. Όταν πια δεν του έμειναν παρά λίγα ψίχουλα, πήγε στον Γέροντα του
και τον παρακαλούσε να τρώνε πάλι μαζί. Εκείνος τον δέχτηκε χωρίς να
φέρει αντίρρηση. Τώρα όμως είχαν αυξηθεί και οι ζητιάνοι, κι ο
υποτακτικός άρχισε πάλι να δυσανασχετεί. Ο υποτακτικός κατσούφιασε.
"Δώσε του ένα καρβέλι, πρόσταξε ο Γέροντας, που έκανε πως δεν είδε το
μορφασμό του." "Μου φαίνεται πως δεν έχουμε πια να φάμε ούτε εμείς.
Είπε φωναχτά ο υποτακτικός, για να τον ακούσει κι ο ζητιάνος." "Πήγαινε
και ψάξε καλά, πρόσταξε ο Γέροντας." Σηκώθηκε εκείνος απρόθυμα να πάει
στο κελλαρικό. Μα τρόμαξε ν’ ανοίξει την πόρτα. Το βρήκε γεμάτο ως
επάνω από καλοψημένα φρέσκα καρβέλια! Από την ημέρα εκείνη απόκτησε
μεγάλη εμπιστοσύνη στον άγιο Γέροντα του κι έγινε πρόθυμος στο ν’
ανακουφίζει τους φτωχούς.
Ένας καλός ιερέας κάθε Κυριακή
μετά τη Λειτουργία μάζευε τους φτωχούς της ενορίας του και τους μοίραζε
τα χρήματα, που μάζευε το «κιβώτιο των πτωχών». Μια Κυριακή πήγε μία
γυναίκα με παλιά ξεσκισμένα ρούχα με ύφος κακομοίρικο. Ο Ιερέας τη
λυπήθηκε. Έβαλε το χέρι του στο κιβώτιο με την πρόθεση να της δώσει όσα
χρήματα χωρούσε η παλάμη του. όταν το τράβηξε έξω, είδε πως είχε πιάσει
λίγα κέρματα. Βιάστηκε να της τα δώσει, γιατί πίσω της περίμενε άλλη να
πάρει φιλοδώρημα. Αυτή φορούσε περιποιημένα φορέματα. Ο ιερέας σκέφτηκε
πως ήταν από κείνες που χωρίς λόγο ζητιανεύουν. Θα της έδινε λίγα, για
να μην την αφήσει να φύγει έτσι και τής έμενε η ντροπή. Έβαλε πάλι το
χέρι του στο κιβώτιο κι η χούφτα του γέμισε χρυσά νομίσματα. Σαν
ευλαβής που ήταν κατάλαβε τη θεία επέμβαση. Ζήτησε λοιπόν πληροφορίες
και για τις δύο εκείνες γυναίκες. Έμαθε τότε πως η μία που φαινόταν
καλοντυμένη, ήταν από καλή οικογένεια, που τελευταία από διάφορα
ατυχήματα φτώχυνε και υπέφερε πολύ. Από αξιοπρέπεια φορούσε περιποιημένα
ρούχα. Η άλλη έβαζε κουρέλια, όταν έβγαινε να ζητιανέψει, για να της
δίνουν ευκολότερα.
Ο Αββάς Θεόδωρος της Φέρμης,
παρακάλεσε τον Όσιο Παμβώ να του πει έναν ωφέλιμο λόγο, που να τον
θυμάται σ’ όλη του ζωή. "Απόκτησε έλεος για όλους τους συνανθρώπους
σου, Αββά Θεόδωρε, για να έχεις παρρησία στο Θεό, του είπε ο άγιος
Γέρων."
Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής γράφει τα ακόλουθα
αξιοπρόσεκτα για την ελεημοσύνη: Όχι μόνο δια της ελεημοσύνης που
γίνεται με χρήματα φαίνεται η διάθεση της αγάπης, αλλά πολύ περισσότερο
με το να μεταδίδεις στον άλλο λόγο Θεού. Ακόμη δε και με κάθε είδους
εξυπηρέτηση. Εκείνος που πραγματικά έχει αποξενωθεί από τον κόσμο κι
εξυπηρετεί τον πλησίον του με ειλικρινή αγάπη, γρήγορα θ’ απαλλαγεί από
τα πάθη και θα γίνει συμμέτοχος της θείας αγάπης και γνώσεως. Εκείνος
που αγαπά τον Θεό, αγαπά απαραιτήτως και τον πλησίον του. Αυτός δεν
μπορεί να κρατά τίποτα για τον εαυτό του. Οικονομεί τα πάντα όπως αρέσει
στον Θεό και δίνει με προθυμία ελεημοσύνη σ’ όσους έχουν ανάγκη.
(Από το Γεροντικό)
πηγή: ΙΧΘΥΣ, Κείμενα Πατέρων Γεροντικού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου