Στό κατάμεστο ἀπό κόσμο Συνεδριακό Κέντρο τοῦ ΑΤΕΙ Πατρῶν πραγματοποιήθηκε ἡ μεγάλη Ἑορτή Νεολαίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν. Συμμετείχαν οἱ Κατηχητικές καί Νεανικές ὁμάδες καί συντροφιές τῶν Ἐνοριῶν τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν, τῆς Περιφερείας καί τῶν Ἱεραποστολικῶν Ἀδελφοτήτων καί κινήσεων.
Στήν ἀρχή καλωσόρισε τόν κόσμο ὁ Ὑπεύθυνος Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Χρύσανθος Στελλᾶτος, ὁ ὁποῖος ἐκάλεσε τόν Σεβασμιώτατο νά κηρύξῃ τήν ἔναρξη τῆς Ἐκδηλώσεως. Τό πρόγραμμα παρουσίασε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμ. π. Εἰρηναῖος Σωτηρόπουλος, ἐνῶ τήν ἐπιμέλεια καί τήν παρουσίαση τῶν ταινιῶν μικροῦ μήκους εἶχε ὁ Διάκονος Ἱερόθεος Ἀνδρουτσόπουλος, ὁ ὁποῖος καί ἐπιμελήθη τῆς ἐργασίας αὐτῆς.
Ἡ πολυπληθής παρουσία τῶν παιδιῶν ἔδωσε ἕνα δυναμικό καί συγκλονιστικό μήνυμα, χαρᾶς καί ἐλπίδος στήν ἀπογοητευμένη καί κουρασμένη ἀπό τήν σοβοῦσα κρίση κοινωνία μας. Ἀλλά παρουσιάστηκε μέ τρόπο συγκινητικό καί ἡ ἐργασία τῆς τοπικῆς Ἑκκλησίας στόν νεανικό τομέα, στόν ὁποῖο τόσον ὁ Σεβασμιώτατος, ὅσο καί ὅλοι οἱ Ἱερεῖς καί Κατηχητές ἔχουν δώσει ἰδιαίτερη προσοχή καί βαρύτητα ἀφοῦ τά παιδιά μας εἶναι ἡ χρυσῆ ἐλπίδα μας.
Μέσα ἀπό τά ἐπί σκηνῆς δρώμενα καί τήν ὅλη παρουσίαση τῆς Ἑορτῆς, τά παιδιά ἔθιξαν κοινωνικά φαινόμενα (ὅπως ναρκωτικά, φτώχεια, ἐκτρώσεις κλπ) παρουσίασαν τήν ὀμορφιά τῆς ζωῆς μέσα στήν Ἐκκλησία, ὅπου ὑπάρχει καί διασώζεται ἡ κοινωνία τῶν προσώπων καί παρέχεται ἡ δυνατότητα τῆς Θεώσως καί ἐτόνισαν τήν ἀξία τὴς Ἑλληνορθόδοξης Παραδόσεώς μας, ἡ ὁποία ἐπί αἰῶνες κράτησε ὄρθιο τό Γένος μας καί τόν τόπο μας.
Τό πολυπληθές κοινό πού παρακολούθησε τήν λαμπρά Ἑορτή, ἔμεινε ἐπί δύο καί πλέον ὧρες καθηλωμένο μπροστά στό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς τῶν παιδιῶν μας.
Τήν Ἑορτή ἔκλεισε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀπευθύνθηκε μόνο στά παιδιά λέγοντας τους βαθειά συγκινημένος:
«Παιδιά μου, Σᾶς εἶπαν φῶς καί εἶστε γιατί στά μάτια σας καθρεπτίζεται ὁ ἥλιος καί ὁ οὐρανός.
Σᾶς εἶπαν χαρά καί εἶστε, γιατί στά πρόσωπά σας λάμπει τό χαμόγελο, πού κατεβάζει ἀπό τόν οὐρανό τήν γλυκύτητα τῶν ἀγγέλων.
Σᾶς εἶπαν ἐλπίδα καί εἶναι ἀλήθεια. Γιατί ἐσεῖς μέ τόν ἐνθουσιασμό σας καί τήν δίψα γιά τήν ζωή, πού ἀνοίγεται μπροστά σας, ἀπομακρύνετε τήν ζοφερή ἀπελπισία πού σκιάζει τά πρόσωπα στίς δύσκολες ἡμέρες μας. Μᾶς ἐξασφαλίζετε ἕνα καλύτερο μέλλον γιατί ἀσφαλίζετε τήν ζωή μέ τήν ἀγωνιστική διάθεση τῆς καρδιᾶς σας καί μέ τήν ἀπόφασή σας νά νικήσετε.
Σᾶς εἶπαν ἐπαναστάτες. Αὐτό σᾶς ταιριάζει περισσότερο, γιατί μέ τήν ἀποφαστικότητα σας γκρεμίζετε τά τείχη πού ὕψωσε ἡ ἀπανθρωπιά τῶν προηγουμένων γενεῶν καί καταστρέφετε τό σάπιο σύστημα τῆς ἄσπλαχνης κοινωνίας μας.
Ἴσως ὅμως ξέχασαν νά σᾶς ποῦν κριτές. Ἡ ἁγνότητα τῆς καρδιᾶς σας, ἡ καθαρότητα τοῦ νοῦ σας, ἡ δίψα σας γιά μιά καθαρή ζωή, εἶναι ἡ δική μας κρίση, ἡ κρίση τῶν προηγουμένων γενεῶν γιά τίς φοβερές παραλείψεις καί τίς ἀδικίες ἀπέναντί σας, γιά τήν ἀσέβεια πρός τήν ζωή καί τόν κόσμο, τό ὁποῖο σᾶς παραδώσαμε γεμᾶτο ὀδύνη καί προβλήματα.
Ἡ κρίση πού περνᾶμε σήμερα θά περάσῃ καί εἶναι πολύ μικρή μπροστά στήν κρίση στήν ὁποία θά μᾶς ὑποβάλλετε ἐσεῖς ζητῶντας τόν λόγο ἀπό μᾶς, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, γιά τίς ποικίλες ἁμαρτίες μας.
Πρὶν λίγες ἡμέρες κτύπησαν τὴν πόρτα τοῦ Ἐπισκοπείου, μιά ὁμάδα μαθητῶν ἑνὸς Λυκείου τῆς πόλεώς μας. Ἦταν βράδυ. Τοὺς δέχτηκα μὲ πολλὴ ἀγάπη καὶ μεγάλη χαρά. Μοῦ εἶπαν κάποιο αἴτημά τους καὶ στὴν συνέχεια μὲ παρεκάλεσαν νὰ τοὺς ἀπαντήσω σὲ κάποια ἐρωτήματα. Ἡ συνάντησή μας διήρκησε κάπου δύο ὧρες. Στὸ τέλος τὰ παιδιά μοῦ ἀπεκάλυψαν ὅτι δὲν περίμεναν νὰ τοὺς ἀνοίξω τὴν πόρτα καὶ νὰ τοὺς δεχτῶ μὲ τόση ἀγάπη. Θεωροῦσαν ὅτι εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ συναντήσουν τὸν Μητροπολίτη. Μιὰ μαθήτρια εἶπε ὅτι δὲν εἶχε ποτὲ καλὲς σχέσεις μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀλλὰ πολλὰ ἄλλαξαν πλέον μέσα της.
«Παιδιά μου», εἶπα, «γιατί νὰ μὴ σᾶς ἀνοίξω τὴν πόρτα. Ἐμεῖς σᾶς περιμένομε πάντοτε μὲ χαρά, γιατί ἐδῶ εἶναι τὸ σπίτι σας». Διεπίστωσα ὅτι τὰ παιδιὰ δὲν ἤθελαν εὔκολα νὰ φύγουν, ἀλλὰ καὶ ἐγὼ αἰσθανόμουν ὅτι ἤθελα νὰ συνεχιστῇ αὐτὴ ἡ συγκλονιστικὴ συνάντηση.
Παιδιά μου, ἀπευθυνόμενος σὲ ὅλους σας σήμερα σὲ ὅλα τὰ παιδιά μας, σᾶς λέγω νά μὴ διστάζετε νὰ κρούετε θύρες ποὺ σᾶς εἰσάγουν σὲ χώρους ποὺ σᾶς ἀνήκουν. Καὶ ἂν κάποιος δὲν σᾶς ἀνοίξῃ, νὰ σπάσετε αὐτὲς τὶς πόρτες μὲ τὴν ἀγάπη σας καὶ τὸ νεανικὸ μαχητικό σας ἐνθουσιασμό. Ὁ κόσμος εἶναι δικός σας, σᾶς ἀνήκει.
Τελειώνοντας, σᾶς ἀγκαλιάζω ὅλους καὶ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου πατρικά σας εὔχομαι,
«παιδιά μας, φῶς καὶ χαρά μας,
παιδιά μας, ἐλπίδα καὶ παρηγοριά μας,
νὰ μᾶς ζήσετε, νὰ σᾶς χαιρόμαστε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου