"Επειδή η Ελληνιική οικογένεια μαστίζεται και ο ιερός & άγιος θεσμός του γάμου περνά κρίση, προσφέρουμε με πολύ αγάπη αυτό το κείμενο του αγιασμένου γέροντος Παϊσίου" .
πατήρ Χρύσανθος Στελλάτος
-Γέροντα, ὅταν ὁ ἄνδρας ἔχη κάποιο πάθος, ἀναγνωρίζη ὅτι φταίει,
ἐξομολογῆται κ.λ.π., ἀλλὰ δέχεται ἀκόμη ἐπιδράσεις καὶ λέη στὴν γυναίκα
του : «σᾶς παιδεύω, κι ἐσένα καὶ τὰ παιδά· καλύτερα νὰ φύγω, νὰ σᾶς
στέλνω χρήματα ἀπὸ μακριά, γιὰ νὰ μὴν ταλαιπωρῆσθε», τί πρέπει νὰ κάνη ἡ
γυναίκα;
-Ἄν ὁ ἄνδρας νιώθη πράγματι ἔτσι ὅπως λέει, αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχει πολὺ φιλότιμο καὶ ἡ γυναίκα πρέπει νὰ κάνη ὑπομονή. Ὅμως καλὸ εἶναι νὰ μὴ πιστεύη εὔκολα αὐτὰ ποὺ ἀκούει· νὰ βλέπη βαθύτερα.
Γιατὶ καιμμιὰ φορὰ μπορεῖ ὁ ἄνδρας νὰ λέη δῆθεν ἀπὸ ἀρχοντιά: «νὰ φύγω, νὰ μὴ σᾶς παιδεύω», ἐνῶ θέλει στὰ ἀλήθεια νὰ φύγη, γιατὶ ἔχει μπλέξει μὲ ἄλλη.
Σήμερα ὁ γάμος, ὅπως κατήντησε, ἔχει χάσει τὸ νόημά του. Διαλύονται οἰκογένειες στὰ καλὰ καθούμενα. Ἦρθε τὶς προάλλες στὸ Καλύβι κάποιος τελείως ζαλισμένος. Εἶχε δὺο παιδιὰ ἀπὸ μία φιλενάδα.
Παντρεύτηκε μία ἄλλη, ἔκανε ἕνα παιδὶ καὶ τὴν χώρισε. Μετὰ ξαναπαντρεύτηκε κάποια ἄλλη, ἡ ὁποία ἦταν χωρισμένη καὶ εἶχε δύο παιδιὰ ἀπὸ τὸν πρῶτο γάμο της καὶ ἕνα παιδὶ ἀπὸ ἕναν φίλο. Ἔκανε μ’ αὐτὴν ἄλλα δύο. «Γιά βάστα, τοῦ λέω, ἀπὸ πόσες μανάδες εἶναι αὐτὰ τὰ παιδιὰ καὶ ἀπὸ πόσους πατεράδες;»
Ἔτσι καταστρέφονται τὰ ταλαίπρωα τὰ παιδιά. Ὅσα εἶναι εὐαίσθητα καὶ δὲν μποροῦν νὰ ξεπεράσουν τὴν στενοχώρια, ἀπελπίζονται καὶ μερικὰ αὐτοκτονοῦν. Ἄλλα πίνουν, γιὰ νὰ ξεχνοῦν, ἄλλα μπλέκονται μὲ τὰ νακρωτικὰ.
Ποῦ τὰ βρίσκουν τὰ χρήματα; Ἡ πιὸ μικρὴ δόη ἡρωίνης στοιχίζει τέσσερις χιλιάδες δραχμές. Ἡ μεγάλη ἕξι ἤ ἑπτὰ χιλιάδες[9]. Καὶ αὐτὰ τὰ παιδιὰ εἶναι ἀπὸ τὰ ζωηρὰ τῆς προηγουμένης γενιᾶς. Τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ αὐτόματο διαζύγιο, ποὺ εἶναι ἀκόμη μικρά, τί θὰ γίνουν; Φέτος τὸ καλοκαίρι πόσα παιδιὰ πέρασαν ἀπὸ τὸ Καλύβι ποὺ ἔπαιρναν νακρωτικά! Τὰ περισσότερα, τὰ κακόμοιρα, ἦταν ἀπὸ διαλυμένες οἰκογένειες.
Νὰ βρίσκωνται σὲ τέτοια κατάσταση στὴν ἠλικία τῶν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν καὶ νὰ ζητοῦν βοήθεια! Καὶ νὰ δῆς, τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὶς διαλυμένες οἰκογένειες φαίνονται ἀπὸ μακριά. Στὸ Καλύβι ἔχω τὰ λουκούμια ἔξω.
Ὅταν ἔρχωνται, πρὶν προλάβουν νὰ φᾶνε τὸ λουκούμι, τρέχουν νὰ μὲ φιλήσουν. Μὲ κάνουν μὲ τὴν ζάχαρη χάλια! Τοὺς ἔχει λείψει ἡ ἀγάπη, ἡ στοργή. Αὐτὰ τὰ παιδιὰ εἴτε ἔχουν τὰ καημένα γονεῖς, εἴτε δὲν ἔχουν, τὸ ἴδιο τοὺς εἶναι. Εἴτε ἔρχεται ὁ πατέρα στὸ σπίτι, εἴτε φεύγει, εἴτε εἶναι ἐκεῖ, εἴτε δὲν εἶναι, τὸ ἴδιο τοὺς κάνει.
-Ἄν ὁ ἄνδρας νιώθη πράγματι ἔτσι ὅπως λέει, αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχει πολὺ φιλότιμο καὶ ἡ γυναίκα πρέπει νὰ κάνη ὑπομονή. Ὅμως καλὸ εἶναι νὰ μὴ πιστεύη εὔκολα αὐτὰ ποὺ ἀκούει· νὰ βλέπη βαθύτερα.
Γιατὶ καιμμιὰ φορὰ μπορεῖ ὁ ἄνδρας νὰ λέη δῆθεν ἀπὸ ἀρχοντιά: «νὰ φύγω, νὰ μὴ σᾶς παιδεύω», ἐνῶ θέλει στὰ ἀλήθεια νὰ φύγη, γιατὶ ἔχει μπλέξει μὲ ἄλλη.
Σήμερα ὁ γάμος, ὅπως κατήντησε, ἔχει χάσει τὸ νόημά του. Διαλύονται οἰκογένειες στὰ καλὰ καθούμενα. Ἦρθε τὶς προάλλες στὸ Καλύβι κάποιος τελείως ζαλισμένος. Εἶχε δὺο παιδιὰ ἀπὸ μία φιλενάδα.
Παντρεύτηκε μία ἄλλη, ἔκανε ἕνα παιδὶ καὶ τὴν χώρισε. Μετὰ ξαναπαντρεύτηκε κάποια ἄλλη, ἡ ὁποία ἦταν χωρισμένη καὶ εἶχε δύο παιδιὰ ἀπὸ τὸν πρῶτο γάμο της καὶ ἕνα παιδὶ ἀπὸ ἕναν φίλο. Ἔκανε μ’ αὐτὴν ἄλλα δύο. «Γιά βάστα, τοῦ λέω, ἀπὸ πόσες μανάδες εἶναι αὐτὰ τὰ παιδιὰ καὶ ἀπὸ πόσους πατεράδες;»
Ἔτσι καταστρέφονται τὰ ταλαίπρωα τὰ παιδιά. Ὅσα εἶναι εὐαίσθητα καὶ δὲν μποροῦν νὰ ξεπεράσουν τὴν στενοχώρια, ἀπελπίζονται καὶ μερικὰ αὐτοκτονοῦν. Ἄλλα πίνουν, γιὰ νὰ ξεχνοῦν, ἄλλα μπλέκονται μὲ τὰ νακρωτικὰ.
Ποῦ τὰ βρίσκουν τὰ χρήματα; Ἡ πιὸ μικρὴ δόη ἡρωίνης στοιχίζει τέσσερις χιλιάδες δραχμές. Ἡ μεγάλη ἕξι ἤ ἑπτὰ χιλιάδες[9]. Καὶ αὐτὰ τὰ παιδιὰ εἶναι ἀπὸ τὰ ζωηρὰ τῆς προηγουμένης γενιᾶς. Τὰ ἄλλα ἀπὸ τὸ αὐτόματο διαζύγιο, ποὺ εἶναι ἀκόμη μικρά, τί θὰ γίνουν; Φέτος τὸ καλοκαίρι πόσα παιδιὰ πέρασαν ἀπὸ τὸ Καλύβι ποὺ ἔπαιρναν νακρωτικά! Τὰ περισσότερα, τὰ κακόμοιρα, ἦταν ἀπὸ διαλυμένες οἰκογένειες.
Νὰ βρίσκωνται σὲ τέτοια κατάσταση στὴν ἠλικία τῶν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν καὶ νὰ ζητοῦν βοήθεια! Καὶ νὰ δῆς, τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὶς διαλυμένες οἰκογένειες φαίνονται ἀπὸ μακριά. Στὸ Καλύβι ἔχω τὰ λουκούμια ἔξω.
Ὅταν ἔρχωνται, πρὶν προλάβουν νὰ φᾶνε τὸ λουκούμι, τρέχουν νὰ μὲ φιλήσουν. Μὲ κάνουν μὲ τὴν ζάχαρη χάλια! Τοὺς ἔχει λείψει ἡ ἀγάπη, ἡ στοργή. Αὐτὰ τὰ παιδιὰ εἴτε ἔχουν τὰ καημένα γονεῖς, εἴτε δὲν ἔχουν, τὸ ἴδιο τοὺς εἶναι. Εἴτε ἔρχεται ὁ πατέρα στὸ σπίτι, εἴτε φεύγει, εἴτε εἶναι ἐκεῖ, εἴτε δὲν εἶναι, τὸ ἴδιο τοὺς κάνει.
9. Εἰπώθηκε τὸ 1990.
πηγή: Αναβάσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου