Πρόσκληση σε δείπνο

Κάποιον πλούσιο οικοδεσπότη που ετοίμασε δείπνο και προσκάλεσε πολλούς ανθρώπους, μας παρουσιάζει η σημερινή Ευαγγελική περικοπή.

Όταν πλησίασε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του, για να ειδοποιήσει τους προσκεκλημένους, αλλά αυτοί με διάφορες δικαιολογίες αρνήθηκαν την πρόσκληση. Κανένα ενδιαφέρον δεν έδειξαν για το δείπνο που ετοιμάστηκε. Αντίθετα, προσκολλημένοι στις βιοτικές μέριμνες αδιαφόρησαν.

Όταν όμως επέστρεψε ο δούλος και ανέφερε την άρνηση αυτή των προσκεκλημένων, ο αγαθός οικοδεσπότης οργίστηκε τόσο πολύ, ώστε πήρε την απόφαση να διακόψει κάθε σχέση μαζί τους και έδωσε εντολή να καλέσουν στο δείπνο τους ανθρώπους που ήσαν δυστυχισμένοι και περιφρονημένοι από τον κόσμο. Και η πρόσκλησή του βρήκε απήχηση στους νέους προσκεκλημένους. Όμως ο αριθμός των προσκεκλημένων ήταν τόσο μικρός και το δείπνο είχε ετοιμαστεί για τόσους πολλούς, ώστε στάλθηκε ο δούλος να καλέσει για μία ακόμα φορά. Όχι προς τους κατοίκους της πόλεως, αλλά προς εκείνους που βρίσκονταν έξω από αυτήν, προς τους ξένους.

Ο οικοδεσπότης που ετοίμασε το δείπνο είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο μόνος που ενδιαφέρεται αληθινά για την σωτηρία και την ευτυχία των ανθρώπων. Ο μόνος που αγαπά τον άνθρωπο. Ετοίμασε δείπνο μεγαλόπρεπο, που δεν είναι άλλο από την Βασιλεία των ουρανών και κάλεσε τον περιούσιο λαό Του, τους Ιουδαίους. Έστειλε τους προφήτες και κήρυξαν και τους κάλεσαν, αλλά αυτοί αδιαφόρησαν. Ιδιαίτερα οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Δεν συγκινήθηκαν και δεν έδωσαν σημασία στην πρόσκληση. Την θεώρησαν ασήμαντη και συνέχισαν στο δρόμο τους, κρίνοντας επιπόλαια και ζυγίζοντας τα πράγματα πάντοτε με ζυγαριά που έκλινε προς το μέρος τους.

Ο δούλος που κάλεσε τους πτωχούς και τους αναπήρους της παραβολής, είναι ο Χριστός, ο οποίος στράφηκε κατ’ εξοχήν προς τους κατατρεγμένους της ζωής. Ήρθε στον κόσμο και κήρυξε και κάλεσε και με λόγια, αλλά και με έργα, όλους τους ανθρώπους.

Δεν έκανε διάκριση κοινωνικών τάξεων. Το ότι στράφηκε κυρίως προς τους ασθενείς στο σώμα και στη ψυχή, είναι διότι οι άλλοι δεν θέλησαν να τον ακολουθήσουν. Έτσι, τις θέσεις τους στο δείπνο, τις κατέλαβαν αυτοί που αποτέλεσαν την πρώτη Εκκλησία, οι δώδεκα, οι εβδομήκοντα και οι χιλιάδες ψυχές οι οποίες άκουσαν το κήρυγμα και δέχτηκαν την πρόσκληση του Χριστού.

Και η κλήση αυτή δεν περιορίστηκε μόνο στα στενά όρια της Παλαιστίνης, αλλά επεκτάθηκε σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

Όμως και σήμερα ο Θεός συνεχίζει να καλεί τους ανθρώπους. Μας καλεί όλους να συμμετάσχουμε στο Δείπνο του, στη Βασιλεία των Ουρανών. Με μία όμως προϋπόθεση, να αποδεχτούμε ελεύθερα την πρόσκληση αυτή του Θεού. Το Δείπνο έχει ετοιμαστεί για όλους. Όλοι χωράμε. Η συμμετοχή μας όμως δεν είναι δεδομένη. Εξαρτάται από την ελεύθερη θέληση και επιλογή μας. Μπορούμε να δεχτούμε την πρόσκληση, αλλά μπορούμε και να την απορρίψουμε.

Όταν ολόκληρη η ύπαρξή μας είναι καθημερινά, αποκλειστικά δοσμένη στις εγκόσμιες υποθέσεις, δεν είμαστε σε θέση να μπορούμε να δεχτούμε τις προσκλήσεις του Θεού.

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους ανθρώπους που ασχολούνται με τις οικογενειακές και επαγγελματικές τους φροντίδες. Το σπίτι, η οικογένεια, η εργασία καλύπτουν τα ενδιαφέροντα σχεδόν όλων των ανθρώπων. Αλλά αυτές οι απασχολήσεις δεν είναι και οι μοναδικές. Αν γίνονται αφορμή ώστε να διακόπτεται η σχέση και η επικοινωνία μας με τον Θεό, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ο Θεός στέκεται πολύ κοντά μας και μας καλεί να τον πλησιάσουμε και να τον αγαπήσουμε. Να απαντήσουμε στην αγάπη του, που ως μανικός εραστής καίγεται για την σωτηρία μας, όπως λέει ο Αγ.Ιωάννης ο Χρυσόστομος. 

Μας καλεί στην Εκκλησία για να λάβουμε μέρος στο Μυστικό Δείπνο όπου μας προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του. 

Μας καλεί να τον συναντήσουμε στο πρόσωπο του αδύνατου, του άρρωστου, του φτωχού, του πεινασμένου. 

Εμείς όμως συνήθως δεν ευκαιρούμε. Είμαστε πνιγμένοι στις φροντίδες και στις μέριμνες. Και έτσι απορρίπτουμε τις προσκλήσεις του Θεού.

Τι να κάνουμε; Να παρατήσουμε τις δουλειές μας; Όχι. Να μοιράσουμε δίκαια τον χρόνο μας, μεριμνώντας για την ψυχή μας, τουλάχιστον όσο μεριμνούμε και για τις υλικές ανάγκες μας. Ας έχουμε στο νου μας ότι και η ψυχή μας έχει ανάγκες και χρειάζεται και αυτή φροντίδες που μας φέρνουν κοντά στο Θεό και μας δίνουν την ευκαιρία να απολαμβάνουμε τη κοινωνία και τη σχέση μαζί Του.

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να αποκαταστήσει και να σώσει τον άνθρωπο. Ο οικοδεσπότης του Δείπνου, ο Θεός, μας περιμένει, σε όποια κατάσταση και αν βρισκόμαστε, όσα λάθη και αστοχίες και αν έχουμε κάνει, να ανοίξουμε την ψυχή μας, να τον πλησιάσουμε μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας και να γίνουμε συμμέτοχοι της Βασιλείας Του. 

Στη ελευθερία μας εναπόκειται η αποδοχή ή μη, αυτής της πρόσκλησης.

Αρχιμ.Πέτρος Μποζίνης